ഇതെന്തൊരു പുലിവാല്

വീണ്ടും ഒരു യാത്ര (എനിക്കതിന്റെ കഥയല്ലേ പറയാനുള്ളൂ!) ഇത്തവണ തൃശ്ശൂരൊന്ന്വല്ലാട്ടോ,  അകലെ കോയമ്പത്തൂരാണേ.

ഒരു ദിവസം വൈകീട്ട് പോയി, അന്നു പാലക്കാട് ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടില്‍ താമസിച്ചു പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവിടെനിന്നു കോയമ്പത്തുര്‍ക്കു പോകാമെന്നു പ്ലാനിട്ടു.  പറ്റിയാല്‍ അന്നു് അല്ലെങ്കില്‍ അടുത്ത ദിവസം തിരിച്ചു വരണം.

ഒന്നോ ചിലപ്പോള്‍ രണ്ടോ ദിവസം പാലും പത്രവും എടുത്തുവക്കണം. രാമേട്ടനോട് പറഞ്ഞേല്‍പ്പിച്ചു. പാല്‍ വെറുതെ ഫ്രിഡ്ജില്‍ വക്കണോ, കാച്ചിവക്കണോ അതോ ഉറയൊഴിച്ചുവക്കണോ എന്നൊക്കെയുള്ള സംശയങ്ങള്‍ക്ക്, (രാമേട്ടനല്ലേ ആള്) ഇതൊന്നും  വേണ്ടാ, സ്വന്തമായിട്ടെടുത്തു് കാച്ചി കുടിച്ചോളാന്‍ പറഞ്ഞു. താക്കോലും കൊടുത്തേല്പിച്ചു.  രണ്ടെണ്ണമുണ്ട്, ഒരെണ്ണം ഞങ്ങളുടെ കയ്യിലും വച്ചു.

അന്നു് രാത്രി പാലക്കാട് സുഹൃത്തിന്റെ കൂടെ താമസിച്ചു് പിറ്റേന്നു രാവിലെ 6 മണിക്കു തന്നെ കോയമ്പത്തൂര്‍ക്ക്.  

കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച് അന്നു വൈകീട്ടു തന്നെ തിരിച്ചു. നേരിട്ടു ഒരു തൃശ്ശൂര്‍ ബസ്സു കിട്ടി. തൃശ്ശൂര്‍‍ എത്തിയ ഉടനേ ഒരു ചാലക്കുടി ഫാസ്റ്റും. ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ലാത്ത സുഖമായ യാത്ര. കൊടുങ്കാറ്റിനു മുന്‍പുള്ള ശാന്തതയായിരുന്നു. നെല്ലായിലെത്തിയപ്പോള്‍ രാത്രി 10 മണി കഴിഞ്ഞു. രാമേട്ടന്റെ വീട്ടില്‍ വെളിച്ചമൊന്നും കണ്ടില്ല, ഉറങ്ങിക്കാണും,  ബുദ്ധിമുട്ടിക്കേണ്ടെന്നു കരുതി‍ താക്കോല്‍ ചോദിച്ചില്ല, നാളെ വാങ്ങാല്ലോ. ഒന്നു ഞങ്ങളുടെ കയ്യിലുമുണ്ടേ.

വീട്ടില്‍ വന്നു കുളിച്ചു ഉറങ്ങാനുള്ള ഒരുക്കമായി. പുറത്തെന്തോ ചെറിയ അനക്കങ്ങളൊക്കെ കേള്‍‍ക്കുന്നു. പതിനൊന്നു മണിയേ ആയിട്ടുള്ളൂ എന്നാലും പുറത്തുകടക്കണ്ട എന്നു തീരുമാനിച്ചു. അവരുടെ കയ്യില്‍ ആയുധങ്ങളൊക്കെ കാണും. പിന്നെ നമ്മുടെ പോലീസും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, രാത്രി വാതിലൊന്നും തുറക്കരുതെന്നു്. തൊട്ടടുത്ത വീട്ടില്‍ ആളില്ല, അതിനടുത്ത വീട്ടില്‍ വയസ്സായ രണ്ടുപേര്‍. എന്നാല്‍ തന്റേടമുള്ള ചെറുപ്പക്കാര്‍ തന്നെയാവട്ടെ എന്നു കരുതി വേഗം ബാബുവിനെ വിളിച്ചു് നീ നിന്റെ അഞ്ചാറു  പിള്ളേരേം കൂട്ടി ഒന്നു വേഗം വരാന്‍ പറഞ്ഞു. അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളില്‍ അവനും കൂട്ടുകാരും എത്തി. ഷൈന്‍ ചെയ്യാന്‍ ഒരു ചാന്‍സ് വീണുകിട്ടിയിരിക്കയല്ലേ! ഞങ്ങളിങ്ങനെ ചെവിയോര്‍ത്തിരുന്നു,  അടിയുടെ, ഇടിയുടെ ശബ്ദം കേക്കാന്‍. കള്ളനെ പിടിച്ചാല്‍ ആദ്യം അതായിരിക്കുമല്ലോ. ഞാന്‍ കാമറ വരെ റെഡിയാക്കി വച്ചു,  ഒരു പോസ്റ്റിനുള്ള വകുപ്പല്ലേ! പക്ഷേ കേട്ടതു് പ്രതിക്ഷകളെയൊക്കെ തകിടം മറിച്ചുകൊണ്ട്, ഉറക്കെയുള്ള ചിരിയും സംസാരങ്ങളും. ബാബു വാതിലുതട്ടി  ഇതു ഞങ്ങളാ ചേട്ടാ, ധൈര്യമായിട്ടു വാതിലു തുറക്ക്. തുറന്നപ്പോള്‍ ഒരു പത്തിരുപതു പേരുണ്ട്.  പൊലീസ് ഏതു നേരത്തും എത്താം. രാമേട്ടന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

ചുരുക്കത്തില്‍ സംഭവിച്ചതിങ്ങനെ.  രാത്രി ഗേറ്റടക്കാന്‍ വന്ന രാമേട്ടന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ വീട്ടില്‍ വെളിച്ചം കാണുന്നു. താക്കോലാണെങ്കില്‍ കൊണ്ടുപോയിട്ടില്ല. അപ്പോള്‍  കള്ളനല്ലാതെ പിന്നെയാരു്. രാമേട്ടന്‍ വളരെ ബുദ്ധിപൂര്‍വ്വം, തന്ത്രപൂര്‍വ്വം കാര്യങ്ങള്‍ നീക്കി, ഒട്ടും സമയം കളയാതെ. എത്താന്‍ പറ്റാവുന്ന എല്ലാരേം വിളിച്ചു. രാമേട്ടന്‍, മധു, ഓട്ടോ ദാസന്‍, പണിക്കരേട്ടന്‍ തുടങ്ങി സകലമാന അയലക്കക്കാരും നാട്ടുകാരും.പെണ്ണുങ്ങള്‍ വരെയുണ്ട്.  ചുളുവിലൊരു കള്ളനെ പിടിക്കല്‍ കാണാല്ലോ!

ആ സന്ദര്‍ഭത്തിലാണ്‌‍  ബാബുവിന്റേയും കൂട്ടരുടേയും രംഗപ്രവേശം‍. അവരു നോക്കുമ്പോള്‍ വീടിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്തും ജനലിനിടയില്‍കൂടിയുമൊക്കെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്ന കുറച്ചുപേര്‍. കണ്ടിട്ടു  തമിഴന്മാരല്ല, കള്ളന്മാരുടെ ഒരു ലുക്കുമില്ല. എന്താ ഇവരുടെ ഉദ്ദേശം. എന്തായാലും രണ്ടു പൊട്ടിച്ചിട്ടാവം ബാക്കി എന്നു വച്ച്  പിന്നില്‍ നിന്നു പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി നോക്കിയപ്പോള്‍ എല്ലാം പരിചിത മുഖങ്ങള്‍.  സ്ഥലത്തെ പ്രധാന ദിവ്യന്മാറ്. ‍അയ്യേ ഇവരെന്താ ഇങ്ങനെ. ഡീസന്റാന്നല്ലേ കരുതിയേ, ഇതിപ്പോ..ഉടനേ രാമേട്ടന്‍,  നിങ്ങളുമറിഞ്ഞോ, വന്നതു നന്നായി, ഇനിയിപ്പോ പൊലീസൊന്നും വേണ്ട, നമ്മളു മതി. ബാബുവിനു് സംശയം‍  ഇതിനിടയില്‍ അകത്തിനി വേറേം കള്ളനോ. ചേട്ടന്‍ പുറത്തു കള്ളനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിട്ടാണല്ലോ ഞങ്ങളു വന്നതു്. ആകെ കണ്‌ഫ്യൂഷന്‍.പരസ്പരം ആശയവിനിമയം നടത്തിയിട്ടും  അവര്‍ക്കു ഒരു കാര്യം പിടികിട്ടിയില്ല. എന്നാലും ഇവരെങ്ങനെ അകത്തുകടന്നു..

സംഭവം ഏതാണ്ട് പ്രശ്നമായി എന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കും മനസ്സിലായി. പക്ഷേ പുറത്തു വരാതെങ്ങനെ? പതുക്കെ പുറത്തുകടന്നു തല പറ്റാവുന്നത്ര താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു, വേറെ താക്കോലുണ്ടായിരുന്നു എന്ന്. അന്നേരം എനിക്കു തോന്നി സീത  ചെയ്തതുപോലെ ഭൂമി പിളര്‍ന്നങ്ങ് താഴേക്കു പോയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നു്.  പിന്നത്തെ പുകിലൊന്നും പറയാനെനിക്കു ശക്തിയില്ല. ചുരുക്കത്തില്‍ ഇനി നെല്ലായിക്കാരാരും ഞങ്ങളുടെ താക്കോലുവാങ്ങിവക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.  ഭാഗ്യം, കേരള പൊലീസായതുകൊണ്ട് അവരെത്തിയില്ല.

ഉറങ്ങിയ രാമേട്ടനെ എണീപ്പിക്കണ്ട എന്നു കരുതിയ നല്ല മനസ്സിനു കിട്ടിയ ശിക്ഷ.

എഴുത്തുകാരി.