വെറുതെ…………

രാവിലത്തെ തിരക്കു കഴിഞ്ഞു തോട്ടത്തിലും പറമ്പിലും ഒരു നടത്തം. .പുതിയ പൂക്കള്‍ വല്ലതും വിരിഞ്ഞോ, ഇതുവരെ പൂക്കാത്ത ചെടികളില് കൂമ്പു തുറന്നു് ഉള്ളില്‍ മൊട്ടുവരുന്നുണ്ടോ എന്നു സൂക്ഷപരിശോധന (പല ചെടികളും ഇതോടെ വീരചരമം പ്രാപിക്കാറുമുണ്ട്‌). ചിലതു മാറ്റി നടല്‍, etc.etc. ഈ സന്ദര്‍ശനത്തില്‍ പെടും.

മനസ്സിലിന്നെന്തോ ഒരു സന്തോഷം പോലെ. എന്തേ അങ്ങിനെ? പതിവു വിട്ടൊന്നും ഉണ്ടായില്ലല്ലോ. അല്ലെങ്കിലും എനിക്കൊരിക്കലും  മനസ്സിന്റെ ഭാവങ്ങള്‍  മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാറില്ലല്ലോ. ചിലപ്പോള്‍ വല്ലാതെ മൂടിക്കെട്ടിയിരിക്കും,  എന്തിനാണെന്നുപോലും വ്യക്തമായി അറിയാതെ. പക്ഷേ ഇന്നെന്തോ അങ്ങിനെയല്ല.

മുറ്റത്തു ഒരുപാട് പൂക്കള്‍. പല നിറത്തില്‍. എല്ലാം ഞാന്‍ തന്നെ വച്ചുപിടിപ്പിച്ചതു്. എവിടെ പോയി വരുമ്പോഴും രണ്ടുമൂന്നു ചെടിക്കമ്പ്‌ കാണും എന്റെ കൈയില്‍. ഡിസൈന്‍ ചെയ്തുതരാം, പുല്ലുപിടിപ്പിച്ചുതരാം എന്നൊക്കെയുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളില്‍ വീഴാത്തതും ഈ ഒരു  അഹങ്കാരത്തിനു വേണ്ടി തന്നെ.

എന്റെ കൂട്ടുകാരൊക്കെ എത്തിതുടങ്ങി. ഒരുപാട് കിളികളും അണ്ണാറക്കണ്ണന്മാരും. പൂത്താങ്കീരികള്‍, ചെമ്പോത്തു്, കൊച്ചുകൊച്ചു കുരുവികള്‍, മഞ്ഞക്കിളി എല്ലാരും ഉണ്ട്‌. (മഞ്ഞക്കിളിയെക്കണ്ടാല്‍ മധുരം കിട്ടുമെന്നാ)         

         ഇതു് മഞ്ഞക്കിളിയുടെ ചേട്ടന്‍

ഞാന്‍ കറുമ്പിയായാലും സുന്ദരിയല്ലേ!

എവിടെ കൂട്ടുകാരൊക്കെ, ഒറ്റക്കാക്കി പോയോ എല്ലാരും?

കിളികളാണെങ്കില്‍ ഭയങ്കര ബഹളം, പൂത്താങ്കീരികളാണിങ്ങനെ ചിലക്കുന്നതു്. പത്തു പതിനഞ്ചു കിളികളൊക്കെ കാണും ഒരു കൂട്ടത്തില്‍. അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും തത്തിക്കളിയും ചാടലും തന്നെ. വന്നു വന്നു സിറ്റ് ഔട്ടിലും കസേരയിലും വരെ  എത്തിത്തുടങ്ങി. ഇടക്കൊരു  രണ്ടു മിനിറ്റു നേരത്തേക്കു ബഹളത്തോടു ബഹളം. കണ്ണും ചെവിയും കേക്കില്ല. അവര്‍ക്കും സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ടാവുമോ? അല്ലാ, അവര്‍ സന്തോഷിക്കാതിരിക്കുന്നതെന്തിനു്. അവര്‍ക്കു് തിന്നാന്‍ ചക്ക പഴുത്തതുണ്ട്‌, പപ്പയ പഴുത്തിട്ടുണ്ട്‌, പേരക്ക ഉണ്ട്‌., കശുമാമ്പഴം ഉണ്ട്‌., ചെറുപഴം ഉണ്ട്‌. പോരേ ഇത്രയൊക്കെ, ഒരു കൊച്ചുസദ്യക്കു്?

ഇതൊന്നും എനിക്കിഷ്ടല്യ, വേറെ വല്ലതും കിട്ടുമോന്നു നോക്കട്ടെ.

പക്ഷേ ഇതൊന്നുമാവില്ല ഇന്നെന്റെ മനസ്സിന്റെ തെളിച്ചത്തിനുള്ള കാരണം – ഇതൊക്കെ എന്നുമുള്ളതാണല്ലോ. വിഷുവല്ലേ വരുന്നതു്  എന്ന മനസ്സിന്റെ തോന്നലാവാം. കൊന്നയില്‍ നിറയെ പൂക്കള്‍. ഇന്നലെ പെയ്ത മഴയില്‍ താഴെ മുറ്റത്തും ഒരു മഞ്ഞപ്പരവതാനി. ഒരു ചെറിയ കാറ്റത്തുപോലും പൂക്കള്‍ കൊഴിയുന്നു, പുഷ്പവൃഷ്ടി പോലെ..

  വിഷുപ്പക്ഷിയുടെ പാ‍ട്ട് “കള്ളന്‍ ചക്കേട്ടു, കണ്ടാ മിണ്ടണ്ടാ, കേട്ടാ പറയണ്ട ……” അതും കേട്ടു ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവശ്യം (അതോ അതും എനിക്കു തോന്നിയതോ!). ഇത്രയൊക്കെ പോരേ ഒരു ശരാശരി മലയാളിയുടെ  മനസ്സിനു സുഖം തോന്നാന്‍. ഞാനങ്ങിനെയാണ്,‍‍. ഓണക്കാലമായാലും വിഷുക്കാലമായാലും എല്ലാം പതിവുപോലെ.   എന്നാലും എന്റെ മനസ്സിലൊരു സുഖം, സന്തോഷം തോന്നും, കാരണമൊന്നുമില്ല, എന്നാലും.. കൊച്ചു കൊച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ മതി സന്തോഷിക്കാന്‍, വിഷമിക്കാനും അതു മതി. ഞാനൊരു തൊട്ടാവാടി ആണെന്നാ അമ്മ പറയാറ്.

                കണ്ണനും കണ്ണിനും കണിയായ്………

അങ്ങനെ  ഒരു വിഷു കൂടി വരുന്നു. എല്ലാവര്‍ക്കും സമാധാനവും സന്തോഷവും ഉണ്ടാവട്ടെ.

എഴുത്തുകാരി.