tag:blogger.com,1999:blog-77227287393155576812024-03-19T08:24:04.464+05:30എഴുത്തോലTypist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.comBlogger146125tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-49568919385077894722022-12-31T23:30:00.004+05:302022-12-31T23:30:51.485+05:30മാനഹാനിയും ധനനഷ്ടവും<p> വാരഫലം നോക്കുന്ന പതിവില്ല. എന്നാലും ഈ ആഴ്ച അത് തന്നെയാവും എൻ്റെ വാരഫലത്തിൽ, ഉറപ്പ്.</p><p>ഒരു ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂർ നേരം എൻ്റെ മൊബൈൽ ഒന്ന് ഓഫ് ആയപ്പോയി. പിന്നെ ഉണ്ടായ പുകില്. എൻ്റമ്മോ.</p><p>അകലെയുള്ള മക്കൾ വിളിക്കുന്നു. രണ്ട് പ്രാവശ്യം, മൂന്ന് പ്രാവശ്യം, 4 പ്രാവശ്യം. മറുപടിയില്ല. അവർ ഇനിയീ നാട്ടിൽ വിളിക്കാൻ ആരുമില്ല ബാക്കി.</p><p>അമ്പലത്തിൽ തൊഴാനെങ്ങാനും പോയിട്ട് ഇത്തിരി കൂടുതൽ നേരം പ്രാർത്ഥിക്കാൻ തോന്നിയോ, അടുത്ത വീട്ടിൽ അകലെയുള്ള വീട്ടിൽ, എന്ന് വേണ്ട, എന്തിന് പറയുന്നു, ഒരു പ്രദേശം മുഴുവൻ ഉത്കണ്ഠയുടെ മു ൾമുനയിൽ.</p><p>ഇതൊന്നമറിയാതെ പാവം ( ?) ഞാൻ ഗേറ്റും പൂട്ടി potato കറിയും ചപ്പാത്തിയും കഴിച്ച് relaxed ആയി ടിവിയുടെ മുൻപിൽ. </p><p>ആരോ ഗേറ്റിൽ തട്ടുന്നു. ഇതാരാ ഈ നേരത്ത്? അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ ചേച്ചി. അമ്പലത്തിലെ വഴിപാട് പായസം തരാനായിരിക്കും. ഇന്നവരുടെ നിറമാല ആയിരുന്നല്ലോ. കുശാലായി. അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് ഇത്തിരി മധുരം ആവാല്ലോ.</p><p>അവർ ഇനിയൊന്നും പറയാൻ ബാക്കിയില്ല. എന്താ നീ ആരും വിളിച്ചിട്ട് ഫോൺ എടുക്കാത്തെ, വേഗം മക്കളെ വിളിക്ക്. ഞങ്ങളൊക്കെ എത്ര തീ തിന്നു. വല്ലപ്പോഴും ആ കുന്തം e ഒന്നെടുത്ത് നോക്കിക്കൂടെ.</p><p>ഓടി ചെന്ന് മോബൈൽ നോക്കി. ഈശ്വരാ, missed call ഏഴെട്ടെണ്ണം. ഇതാരാ silent ആക്കിയെ? </p><p>ചമ്മലോടെ എല്ലാരേം തിരിച്ചു വിളിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും പലരും അന്വഷിച്ച് പുറപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു. എല്ലാരും കൂടി എന്നെ, എന്ത് പറയാൻ, വയറു നിറഞ്ഞു.</p><p>ഞാനിന്ന് പേടിച്ചിട്ട് പുറത്തിങ്ങിയിട്ടില്ല. </p><p>"എന്നാലും നീ ഇന്നലെ ഞങ്ങളെ പേടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ". " ഓരോ മണിക്കൂർ കൂടുമ്പോ മക്കൾക്ക് ഒരു good morning , good night ഒക്കെ അയച്ചൂടെ നിനക്ക്.". " കുറച്ചുകൂടിയൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കണ്ടേ" ഉപദേശങ്ങളുടെ പെരുമഴ...</p><p><br /></p><p>എഴുത്തുകാരി</p><p><br /></p><p>വാൽക്കാഷണം: കുറച്ചൊരു പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ഉണ്ട്. എന്നാലും സംഗതി സത്യം തന്നെ. എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നാട്ടുകാരെ, നിങ്ങളോട് സ്നേഹം മാത്രം.</p><p><br /></p>Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-35929987216172000702021-03-17T14:11:00.000+05:302021-03-17T14:11:07.391+05:30ഒരു വർഷം..<p>ഒരു വർഷമായിരിക്കുന്നു . അതെ, നീണ്ട ഒരു വർഷം. ഈ ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ ഒതുങ്ങി കൂടിയിട്ട്. </p><p>കല്യാണങ്ങളില്ല, ഉത്സവങ്ങളില്ല, കൂടിച്ചേരലുകളില്ല, എല്ലാരും സ്വന്തം മാളങ്ങളിൽ. </p><p>ആരെയും കാണാതെ, എവിടെയും പോകാതെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ചീന്തി എറിഞ്ഞ ഒരു വർഷം. </p><p>അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്വയം തീർത്ത എൻ്റെ മാത്രം ലോകം.</p><p>എൻ്റെ ചുമരുകൾക്കുളളിലിരുന്ന് ഞാൻ നോക്കിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു, പുറം ലോകം.</p><p>തുടക്കത്തിൽ ഒരാഘോഷമായിരുന്നു കണ്ടത്. കാലങ്ങളായി മറന്ന് കിടന്ന കൂട്ടുകാരെ വിളിക്കലും ഓർമ്മ പുതുക്കലും സ്നേഹാന്വേഷണങ്ങളും. Whatsappൽ പുതിയ പുതിയ ഗ്രൂപ്പുകൾ ഉണ്ടായി വന്നു. ആകെ ഒരു ബഹളം. വീണുകിട്ടിയ ഒരവധിക്കാലം പോലെ. </p><p>പുതിയ പാചക പരീക്ഷണങ്ങൾ.</p><p>പെട്ടെന്ന് തീരുന്നൊരു അവധിക്കാലമല്ലിത്, മറിച്ച് തിരികെ പോകാൻ മടിക്കുന്ന ഒരു വിരുന്നുകാരനാണ് വന്നിരിക്കുന്നതെന്ന് ബോധ്യമായതോടെ, ഉത്സാഹം ശൂന്യതക്ക് വഴി മാറി. പല ശബ്ദങ്ങളിൽ നിന്നെനിക്കത് മനസ്സിലായി.</p><p>പതിയെ പതിയെ, പൊട്ടി മുളച്ച പുതിയ സൗഹൃദങ്ങളിൽ, സുഖാന്വേഷണങ്ങളിൽ ഇടവേളകളുടെ ദൈർഘ്യം കൂടിക്കൂടി വന്നു.</p><p>ഇതിനൊരു മറുപുറവുമുണ്ട്.</p><p>മുടങ്ങിക്കിടന്ന വായന പൊടി തട്ടിയെടുത്തവർ.</p><p>കൃഷിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞവർ. പച്ചക്കറിയും പൂന്തോട്ടവുമൊക്കെയായി. </p><p>കാണാതിരുന്നിട്ടും കൂടുതൽ കൂടുതൽ. ദൃഢമായ ചില സൗഹൃദങ്ങൾ. </p><p>ഇടയിലെ മതിലുകൾ ഒരു തടസ്സമേ ആയില്ല. </p><p>അറ്റ് പോയ ചിലതും. അതൊന്നും യഥാർത്ഥ മായിരുന്നില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ്.</p><p>നല്ല ഒരു നാളെ വീണ്ടും വരും എന്ന പ്രത്യാശ. ചെറു നാമ്പുകൾ വന്നു തുടങ്ങുന്നു. അത് തന്നെയല്ലേ ജീവിതം.</p><p>എഴുത്തുകാരി.</p>Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-88671214772904123192019-11-27T14:48:00.000+05:302019-11-27T14:56:35.158+05:30അവസ്ഥാന്തരങ്ങൾ......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
ഉച്ചക്ക് ഊണിന് ഒരു ഓലൻ കൂടിയായോലോ എന്നൊരാലോചന. ഒരു കൂട്ടാനുണ്ട്, ഉപ്പേരിയുണ്ട്. പലപ്പോഴും ഒരണ്ണംപോലും ഉണ്ടാക്കാത്ത മടിച്ചിയാണു ഞാന് സ്വതവേ.<br />
<br />
ഇനി തുടങ്ങാം. കൊപ്പക്കായ ആണ് താരം.<br />
(കപ്പങ്ങ, ഓമക്ക അങ്ങിനെ പല സ്ഥലങ്ങളില് പല പേരുകളില് അറിയപ്പെടുന്ന ഇതിനെ ഞാന് പപ്പായ എന്നു പറയാം, അതല്ലേ സൌകര്യം).<br />
<br />
നല്ല ചെനച്ച (എന്നു വച്ചാല് നല്ല മൂപ്പായി പഴുക്കാന് തുടങ്ങുന്ന സ്റ്റേജ്) പപ്പായ. വേവിച്ച്, രണ്ടുമൂന്നു പച്ചമുളക് കീറിയിട്ട്, ഇത്തിരി പച്ച വെളിച്ചെണ്ണയൊഴിച്ച്, പിന്നെ ഒരു പിടി കറിവേപ്പില, അതിലിത്തിരി നാളികേരപ്പാല് കൂടി ഒഴിച്ചാലോ, എന്റമ്മേ, ഒന്നും പറയണ്ട,<br />
<br />
അന്ന് മടി ഇത്തിരി കുറഞ്ഞ ദിവസമായിരുന്നു. എന്നാല് പിന്നെ ഇന്ന് ഓലന് വച്ചിട്ടു തന്നെ കാര്യം. വച്ച കാല് പുറകോട്ടില്ലല്ലോ.<br />
<br />
മുറ്റത്തൊരു മരമുണ്ട്..പിന്നെ പറമ്പില് വേറെ രണ്ടെണ്ണം കൂടി. ഇഷ്ടം പോലെ കായയും. ഇടക്കിടെ മാധവന് വന്നു ഓരോ കൊട്ട നിറയെ കൊണ്ടുപോകും..ഏതു വഴിക്കാണോ പോണേ, അവിടെയുള്ളവര്ക്ക് കൊടുക്കും.(എന്നു പറയുന്നു).<br />
<br />
ഇന്ന് ഞാന് തന്നെ ഒരെണ്ണം പറിച്ചെടുക്കാന് തീരുമാനിച്ചു. .മുറ്റത്തെ മരത്തില് കായുണ്ട്. പക്ഷേ കാണാനൊരു ഭാഗിയില്ല. നീളനാണ്, തടിയും കുറവ്. അപ്പോള് അത് വേണ്ട. അപ്പുറത്തെ മരത്തില് നല്ല സുന്ദരിക്കായകള്. ഉരുണ്ടു തടിച്ചിട്ട്. അത് മതി.<br />
<br />
ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന തോട്ടി എടുത്തു അവിടെ കൊണ്ടുപോയി പപ്പായ പറിച്ചു. പപ്പായ വീണു. ഒന്നല്ല രണ്ടെണ്ണം. ഇനിയെന്താ എഴുത്തുകാരി അതുകൊണ്ടുപോയി ഓലന് വച്ച് കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവും . എല്ലാം ശുഭം എന്നു വിചാരിക്കാന് വരട്ടെ. ഒന്നും ശുഭമായില്ല. പപ്പായവീണു. തൊട്ട് പിന്നാലേ തോട്ടിയും. അസ്സല് കനമുള്ള നല്ല ഇരുമ്പിന്റ്റെ തോട്ടി. കിറുകൃത്യം എന്റെ കാലില്.<br />
<br />
കറക്റ്റ് ഒരു വിരലില്. അങ്ങടൂല്യാ ഇങ്ങടൂല്യാ. സ്വര്ഗ്ഗോം നരകോം ഒരുമിച്ച് കണ്ടു. വീണു കിടക്കുന്ന പപ്പായകളെ ആദ്യം എടുത്തെറിഞ്ഞു. അപ്പോഴവയ്ക്ക് ഒരു സൌന്ദര്യോം ഇല്ലായിരുന്നു.<br />
<br />
സംഭവം പിശകായി. കാലിന് വണ്ണം കൂടിക്കൂടി വരുന്നു.<br />
<br />
എല്ല് ഒടിഞ്ഞു അല്ലെങ്കില് ചിന്നല്. വിരലിന്ടെ തുമ്പത്തായതുകൊണ്ട് പ്ലാസ്റ്ററല്ല, വേറെന്തോ ഒരു സൂത്രപ്പണി. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു. ആ കെട്ടഴിച്ചു. വല്യ വേദനയില്ല. അത്യാവശ്യം പാല് വാങ്ങല്, എടിഎം, ചെടികള്ക്കിത്തിരി വെള്ളമൊഴിക്കല് ഒക്കെ തുടങ്ങി.<br />
<br />
കാലിനും വിരലിനുമൊന്നും അതിഷ്ടായില്ല.. വേദന, നീര്. വിരലായാലും വിരലിന്റെ അറ്റമായാലും സൂത്രപ്പണിയൊന്നും നടക്കില്ല. വീണ്ടും നിര്ബന്ധിത വിശ്രമം. അല്ലെങ്കില് പിടിച്ച് പ്ലാസ്റ്റര് ഇടുമെന്ന ഭീഷണി. ചുരുക്കത്തില് വീട്ടുതടങ്കല് ഇനിയും. ഒരു രണ്ടാഴ്ച.<br />
<br />
പക്ഷേ ഒന്നുണ്ട്. സ്നേഹമുള്ളവരാട്ടോ എന്റെ അയൽവാസികൾ. എന്നും രാവിലെ ബ്രേക്ഫാസ്റ്റും കൊണ്ട് വരും രാധ ചേച്ചി. ഇഡ്ഡലി വിത്ത് ചട്ട്ണി, പൊങ്കല്, കോക്കനട്ട് റൈസ്. അങ്ങിനെ പോകുന്നു മെനു. ഉച്ചക്ക് മണി ചേച്ചി. സാമ്പാര്, കൂര്ക്ക മെഴുക്ക് പുരട്ടി. വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല! ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെയാണ്.<br />
<br />
ഉർവ്വശീ ശാപം ഉപകാരം എന്നു കരുതണോ, അതോ, അയ്യോ ഇങ്ങനെയായല്ലോ എന്നു കരുതണോ എന്ന ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണ് ഞാനിപ്പോള്.<br />
<br />
ഒരാഴ്ച അങ്ങിനെ കഴിയട്ടെ അല്ലേ. തല്ക്കാലം ഹാപ്പി ആയിട്ട് പൂവ്വാ.</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-23823253497130707022019-11-14T09:37:00.000+05:302019-11-14T12:04:50.384+05:30എന്നാലും ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കുറച്ച് പ്രായമുള്ളൊരു ടീച്ചര്. എന്റെ നാട്ടുകാരിയല്ല. കുറച്ചു കാലം മുന്പ് ഇവിടെ അടുത്ത് കുറച്ച് സ്ഥലം വാങ്ങി. താമസം പഴയ സ്ഥലത്ത് തന്നെ. മകന് പുറത്താണ്. ദുബായിലോ മറ്റൊ.<br />
<br />
പറമ്പില് നിറയെ വാഴകള്. അധികവും റോബസ്റ്റ . ഇടക്ക് ടീച്ചര് നേരിട്ട് വരും. ചിലപ്പോള് പണിക്കാരന് വരും. വാഴക്കുലകള് വെട്ടിക്കൊണ്ടുപോകും. പറമ്പില് വരുമ്പോള് ഇവിടേം വരും. ഒരു കാപ്പികുടിക്കും. കുറച്ച് നേരം വിശേഷങ്ങള് പറഞ്ഞിരിക്കും.<br />
<br />
ചെന്തെങ്ങിന്റെ തേങ്ങ വാങ്ങാന് ചില നഴ്സറിക്കാര് വരും. വിത്തിനായിട്ട്. അവര് തന്നെ കയറി ഇടും. നല്ല വിലയും കിട്ടും. ടീച്ചറുടെ പറമ്പിലും ഉണ്ടൊരു ചെന്തെങ്ങ്. അത് കണ്ടപ്പോള് അവര്ക്കതും കിട്ടിയാല് കൊള്ളാം. ഞാന് പറഞ്ഞു, അതിനെന്താ . ഞാന് ചോദിക്കാമല്ലോ. ടീച്ചര്ക്കും കാശ് കിട്ടിക്കോട്ടെ. ടീച്ചറെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. ഇത് പിന്നെ പതിവായി. വിളിച്ചു സമ്മതം ചോദിക്കണം ( സമ്മതം ഉറപ്പാണ്, എന്നാലും ചോദിക്കാതെ പാടില്ലല്ലോ) . ഞാന് ആ പറമ്പില് പോയി എണ്ണം നോക്കണം , കാശു വാങ്ങി സൂക്ഷിക്കണം, ടീച്ചര് വരുമ്പോള് കൊടുക്കണം. അതൊന്നും നോ പ്രോബ്ലം. രണ്ടോ മൂന്നോ മാസത്തില് ഒരിക്കലല്ലേ.<br />
<br />
മണ്ണുത്തിയിലൊന്ന് പോണമെന്ന് ഒരു ഉള്വിളി വന്നു ഇടക്കെനിക്ക്. തെങ്ങിന് തൈകള്, വാഴക്കന്നുകള്, അങ്ങനെ പലതും വാങ്ങണം. (വല്യ കര്ഷക ശ്രീമതി ആണെന്നാ എന്റെ ഒരു ഭാവം. പക്ഷേ ഒന്നൂല്യാട്ടോ. ആകെ ഒരിരുപത് സെന്റ് സ്ഥലോം കുറച്ച് തെങ്ങും വാഴയും മാത്രം). കുട്ടി പോവുമ്പോ ഞാനും കൂടി വരാം. എനിക്കും വാങ്ങണം ചിലതൊക്കെ, ഒറ്റക്കൊന്നും പോവാന് വയ്യ എന്നായി ടീച്ചര്. അതിനെന്താ ഞാന് കൊണ്ടുപോകാം എന്നു ഞാനും. പരോപകാരമാണല്ലോ എന്റെ ജീവിതലക്ഷ്യം!<br />
<div>
<br /></div>
എന്റെ വീട് അമ്പലത്തിന് അടുത്താണ്. അതുകൊണ്ട് ടീച്ചര്ക്ക് വേറെയുമുണ്ടൊരു ഉപകാരം. പലപ്പോഴും വിളിച്ചു പറയും, കുട്ടീ, തിരുവോണത്തിന് ഒരു പായസം ചീട്ടാക്കി വക്കണേ. എന്റെ കയ്യിലെ കാശു കൊടുത്ത് അതും ഞാന് ചെയ്യും. ദോഷം പറയരുതല്ലോ കാശൊക്കെ കിറുകൃത്യമായിട്ട് തരും. <br />
<br />
കാര്യങ്ങള് ഇങ്ങനെ വളരെ ഭംഗിയായി പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയത്ത് എന്റെ പറമ്പ് പണിക്ക് പുതിയ ഒരാളെത്തി. തമിഴന് മുത്തു.<br />
<br />
( ഗോവിന്ദന് പണിത് പണിത്, പറമ്പില് നേരെ നില്ക്കുന്ന ഒറ്റ വാഴപോലും, ഇല്ലാ. ആശാന് കൂലി വാങ്ങി പോകാന് നോക്കി നില്ക്കും വാഴകള് മറിഞ്ഞു വീഴാന് . നേരെ നില്ക്കുന്നതിനേക്കാള് കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന വാഴകളാണ് കൂടുതല്. കുലച്ചതും കുലക്കാത്തതുമായി. <br />
<br />
എന്നാ പിന്നെ പണിക്കാരനെ ഒന്നു മാറ്റിക്കളയാം എന്ന തീരുമാനത്തിന്റെ പുറത്താണ് തമിഴന് മുത്തുവിന്റ്റെ രംഗപ്രവേശം). <br />
<br />
പുതിയ പണിക്കാരനെ മാക്സിമം യൂട്ടിലൈസ് ചെയ്യണമല്ലോ, പിന്നെ ഞാനൊരു മഹാ കൃഷിക്കാരിയുമല്ലേ, കംപ്ലീറ്റ് വാഴ വയ്ക്കാം. എന്റെ പറമ്പിലുള്ള കന്നുകള് വച്ചു. അപ്പുറത്തെ പറമ്പില് നിന്ന് അഞ്ചെട്ടു പൂവന് കന്ന്, മണി ചേച്ചിയുടെ പറമ്പില് നിന്ന് രണ്ടു മൂന്നു ഏറാടന് കന്നുകള്.(അവിടെയൊന്നും ആളില്ലാട്ടോ. എല്ലാം ഓവര് ഫോണ്). ചോദിച്ചപ്പോള് ആവശ്യമുള്ളത് ഇളക്കി എടുത്തോളാന് പറഞ്ഞു). പണിക്കാരനെ കിട്ടുമ്പോഴല്ലേ ചെയ്യാന് പറ്റൂ.<br />
<br />
വടക്കന് കദളി, പാളയംകോടന്, ഇത് രണ്ടും ആള്റെഡി ഉണ്ട്. ഇപ്പോഴിതാ എറാടനും, പൂവനും കിട്ടി. അപ്പൊ ചെറിയ ഒരു അതിമോഹം. രണ്ടു റോബസ്റ്റയും കൂടിയായാലോ. അത് മേല്പറഞ്ഞ ടീച്ചറുടെ പറമ്പിലേയുള്ളൂ. ഇഷ്ടം പോലെ ഉണ്ട് താനും. ഞാന് ചോദിച്ചാല് തരാതിരിക്കില്ല, എന്നാലും ഒന്നു ചോദിക്കണമല്ലോ. അതല്ലേ അതിന്റെ ഒരു ശരി.<br />
<br />
വിളിച്ചു. വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ചു. ആവശ്യം പറഞ്ഞു." ഞാന് രണ്ടു റോബസ്റ്റ കന്ന് എടുത്തോട്ടെ പറമ്പീന്ന്".<br />
<br />
"എന്തിനാ കുട്ടീ ചോദിക്കണേ, എത്രയാ വേണ്ടേന്നുവച്ചാ എടുത്തൂടെ" എന്ന മറുപടി പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന എനിക്ക് കിട്ടിയ മറുപടി ഇതായിരുന്നു. .<br />
<br />
"കുട്ടി, അതിനിപ്പൊ മോന് വന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ. അവനിവിടെ ഉള്ളപ്പോള്, അവനോടു ചോദിക്കാതെ ഞാനെങ്ങനെയാ തരണേ, അവനോടൊന്ന് ചോദിക്കട്ടേട്ടോ" എന്ന്. രണ്ടു വാഴക്കന്ന് തരാന് മോന്റെ സമ്മതം വേണമെന്ന്. ഞാന് പറഞ്ഞു. .ശരി അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ ടീച്ചറേ എന്ന്.<br />
<br />
കുറേകഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും വിളിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു, അല്ലെങ്കില് കുട്ടി ഒരെണ്ണം എടുത്തോളൂ എന്ന്. അതിനു മോന്റെ സമ്മതം കിട്ടിയോ എന്നു ഞാന് ചോദിച്ചില്ല. ഞാന് പറഞ്ഞു. വേണ്ട, എനിക്ക് വേറെ കിട്ടി എന്ന്. റോബസ്റ്റ പഴം തിന്നില്ലാന്ന് വച്ച് ആകാശം ഇടിഞ്ഞു വീഴാനൊന്നും പോണില്ലല്ലൊ.<br />
<br />
സാരല്യ. ടീച്ചര്ക്ക് ഞാന് വച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇനിയും ചെന്തെങ്ങുകാരന് വരും, ഞാന് മണ്ണുത്തിക്ക് പോകൂം, തിരുവോണം വരും, പാല്പ്പായസോം ഉണ്ടാവും. അല്ല പിന്നെ എന്നോടാ കളി.<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-28291814912706861222019-09-19T16:17:00.000+05:302019-09-19T16:17:55.110+05:30പട്ടി മാര്ക്കറ്റില് പോയ പോലെ... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
നിസ്സാരമായ ചില കാര്യങ്ങള് അങ്ങനെയാണ്, തല കുത്തി നിന്നാലും നടക്കില്ല. അത് അതിന്റെ വഴിക്കേ നടക്കൂ.<br />
<br />
എന്താണെന്നല്ലേ. പറയാം. ഇന്ന് രാവിലത്തെ കഥയാണ്. കേട്ടോളൂ.<br />
<br />
തൃശൂര് വരെ ഒന്ന് പോണം.<br />
<br />
കുറച്ച് കാര്യങ്ങളുണ്ട്. നീട്ടി നീട്ടി വയ്ക്കുന്നു. മടി, മഴ, ഓണം, അങ്ങനെ കാരണങ്ങള് പലതുണ്ട്. പല പ്രാവശ്യമായി എന്നെ പറ്റിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന , യൂറോപ്പ് യാത്രയുടെ ബാക്കിപത്രമായ ഒരു 20 യുറോ നോട്ട് കയ്യിലുണ്ട്. അതും ഒന്ന് മാറണം. ഏകദേശം നമ്മുടെ 50 രൂപ നോട്ട് പോലിരിക്കുമല്ലോ ഒരിക്കല് ഒരു അബദ്ധം പറ്റി. അതും ബസ്സില് . കണ്ടക്ടറുടെ പുച്ഛം നിറഞ്ഞ നോട്ടം. ഇതെവിടുന്നു വരുന്നെടാ എന്ന മട്ടില്. ഇനിയും അത് വയ്യ. കുറച്ചു കാശു കിട്ടിയാല് അതും ആയല്ലോ. പിന്നെയുമുണ്ട് അല്ലറ ചില്ലറ കാര്യങ്ങള് വേറെ..<br />
<br />
വല്യ മഴക്കുള്ള ലക്ഷണം ഒന്നും കാണുന്നില്ല.<br />
<br />
ബസ് സ്റ്റോപ്പില് തന്നേയുള്ള ശശിയുടെ കടയിലൊന്നു കയറി. ഫാന് കറങ്ങുന്നില്ല, ലൈറ്റ്കത്തുന്നില്ല, പതിവ് പ്രശ്നങ്ങള് തന്നെ. പരാതി ബോധിപ്പിച്ചു. ശരിയാക്കാം എന്ന ഉറപ്പും കിട്ടി.<br />
<br />
ദാ വരുന്നു ഒരു ബസ്. ഈയിടെയായിട്ട് ഓടിച്ചാടി കയറലൊന്നും പതിവില്ല. മുന്നില് വന്നു നിന്നാല് കയറും, അതും സീറ്റ് ഉണ്ടെങ്കില് മാത്രം. അങ്ങിനെയൊക്കെയാണ് ഇപ്പഴത്തെ ഒരു രീതി. നമ്മുടെ ചൊല്ല് ശരിയാവണമെങ്കില് ഇന്നങ്ങിനെയൊന്നും ആയാല് പറ്റില്ലല്ലോ. അതുകൊണ്ടാവും , ആ പതിവും മറി കടന്ന് ഓടി ബസ്സില്ക്കയറി. ബോര്ഡും നോക്കിയില്ല. വരാനുള്ളത് KSRTC പിടിച്ചായാലും വരണമല്ലോ. ഇഷ്ടമുള്ള സൈട് സീറ്റും കിട്ടി. ഇനി സുഖം. ഒരു നാല്പതു മിനിറ്റ്. കാഴ്ചകളും കണ്ടങ്ങിനെ ഇരിക്കാം.<br />
<br />
ദാ വരുന്നു കണ്ടക്ടര്. " ഒരു തൃശൂര്". പറഞ്ഞപ്പോള് പറയുന്നു ഇത് മണ്ണുത്തിയാണല്ലോ എന്ന്. ആയിക്കോട്ടെ. ഒരു ആമ്പല്ലൂര് തരാന് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും നല്ല ബെസ്റ്റ് മഴയും. ബസ്സിറങ്ങി സ്റ്റാന്ഡില് കയറി നില്ക്കുമ്പോഴേക്കും മുഴുവന് നനഞ്ഞു കുളിച്ചു. ഒരൊന്നന്നര മഴ. അവിടെ ഇരുന്ന് സുഖമായി മഴ കണ്ടു. ബസ്സുകള് വരുന്നു, പോകുന്നു. പിന്നെ ഞാന് ഭയങ്കര മിടുക്കിയല്ലേ. അതുകൊണ്ട് കുടയും എടുത്തിട്ടില്ല.<br />
<br />
തൃശൂര് മഴ ഉണ്ടോ എന്നറിയാന് ഒരു സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചു. കക്ഷി ഫോണ് എടുക്കുന്നുമില്ല. അവസാനം രണ്ടും കല്പിച്ചു ഞാന് ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തി. ഇന്നിനി പോകുന്നില്ല. ഒരു മാള ബസ് വന്നു. അതില് കയറി തിരിച്ചിങ്ങ് പോന്നു.<br />
<br />
ചുരുക്കത്തില് പറഞ്ഞാല് പട്ടി മാര്ക്കറ്റില് പോയപോലെ, അല്ലെങ്കില്, അച്ഛന് പറഞ്ഞു കൊച്ചിക്ക് പോകാന്. ഏറ്റത്തിന് അങ്ങടും പോയി എറക്കത്തിന് ഇങ്ങടും വന്നപോലെ.<br />
<br />
എലക്ട്രീഷ്യനെ കാണാന് പോവാതിരുന്നെങ്കില്, ബസ്സില് ഓടിക്കയറാതിരുന്നെങ്കില്, ബസ്സിന്റെ ബോര്ഡ് ഒന്ന് വായിച്ചിരുന്നെങ്കില്, ഒരു കുട കയ്യില് കരുതിയിരുന്നെങ്കില്, എല്ലാം മാറി മറിഞ്ഞേനെ. പക്ഷെ എങ്ങനെ? വരാനുള്ളത് വഴിയില് തങ്ങുമോ?<br />
<br />
അതാ പറയണേ, ചില കാര്യങ്ങള് അങ്ങനെയാണ്. തല കുത്തി നിന്നാലും നടക്കില്ല.അത്ര തന്നെ.<br />
<br />
.......................<br />
<br />
വാല്ക്കഷണം: ഒന്നാം യൂറോപ്പ് യാത്രയുടെ മൂന്നാം ഭാഗം, മൂന്നാം യാത്ര കഴിഞ്ഞെത്തിയിട്ടും ഇതുവരെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തില്ല. ചെയ്യാം. എല്ലാത്തിനും ഓരോ സമയമുണ്ടല്ലോ.<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-73977247705044003082018-12-14T14:59:00.000+05:302018-12-14T15:18:54.930+05:30ഞാന് കണ്ട യൂറോപ്പ് -- രണ്ടാം ഭാഗം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അടുത്ത ലക്ഷ്യം ആല്പ്സ് പര്വ്വതം.<br />
<br />
പണ്ട് പന്തല്ലൂര് സ്കൂളില് സാമൂഹ്യപാടത്തില് പഠിച്ച അതേ ആല്പ്സ് പര്വ്വതനിരകള്. അന്ന് ആ മരബെഞ്ചിലിരുന്നു പഠിക്കുമ്പോള് സങ്കല്പിച്ചിട്ടു പോലുമുണ്ടാവുമോ ഒരു ദിവസം അതിന്റെ നിറുകയില് ഞാന് പോവുമെന്ന്. ഉണ്ടാവില്ല.<br />
<br />
1200 കിലോമീറ്റര് നീളത്തിലും 16000 അടി ഉയരത്തിലും നീണ്ടുകിടക്കുന്ന യൂറോപ്പിലെ ഏറ്റവും വലിയ പര്വ്വതനിര. ആ യാത്ര തന്നെ ഒരു അനുഭവമാണ്.<br />
<br />
പര്വ്വതത്തിലേക്കെത്തുന്ന ചെറിയ റോഡ്. ഇരുവശത്തും കൃഷിസ്ഥലങ്ങള് . പച്ചക്കറികളും പഴങ്ങളും. കൊഴുത്തുരുണ്ട കന്നുകാലികളും കുതിരകളും മേഞ്ഞുനടക്കുന്നു. കൊച്ചുകൊച്ചു വീടുകള്. കന്യകയായ പ്രകൃതിയെ ഒന്ന് തൊട്ടുപോലും കളങ്കപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല ആരും .<br />
<br />
മഞ്ഞുപുതച്ചു കിടക്കുന്നു എന്ന് പറയാന് വയ്യ. ജൂണ് മാസമായല്ലോ. മഞ്ഞ് ഉരുകിത്തുടങ്ങി. വെള്ളപ്പുള്ളിയുള്ള പച്ചപ്പാവാട ഇട്ടപോലെ. അവിടവിടെ മഞ്ഞ്. അതിമനോഹരിയായ ആല്പ്സിന്റെ മുകളിലേക്ക് കയറാന് കേബിള് കാര്/റോപ് വേ ഉണ്ട്. കുത്തനെയുള്ള കയറ്റം. മുകളിലെത്തിയാല് ഏതോ അനന്തതയിലെത്തിപ്പെട്ടപോലെ. ചുറ്റും പ്രകൃതി മാത്രം. കൈ കൊണ്ട് തൊടാവുന്നത്ര അടുത്ത് ആകാശം.<br />
<br />
അവിടെ ആ അനന്തതയില് നിന്നപ്പോള് എന്തായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്. അറിയില്ല. അരിച്ചുകയറുന്ന തണുപ്പ്. മൂടല്മഞ്ഞ്. ഒന്നും കാണാന് വയ്യ. വീട്ടില് നിന്നും നാട്ടില് നിന്നും അകലെയകലെ. ഭൂമിയില് നിന്ന് 16000 അടി ഉയരത്തില്, പ്രകൃതിയുടെ മടിത്തട്ടില്. അതോ നിറുകയിലോ. വാക്കുകള് കൊണ്ട് പറയാനാവില്ല എനിക്കത്.<br />
<br />
പാരിസ്<br />
------------<br />
ജര്മ്മനിയില് നിന്ന് ഒന്നര മണിക്കൂര് വിമാനയാത്ര.<br />
<br />
ഫ്രാന്സിന്റെ തലസ്ഥാനം. കലാകാരന്മാര്ക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട ഇടം. കലകളുടെ, ഫാഷന്റെ തലസ്ഥാനം. തിരക്ക് പിടിച്ച നഗരം.<br />
<br />
ലോകമാഹാത്ഭുതങ്ങളിലൊന്നായ ഈഫല് ടവറിന്റെ നാട്. വിശ്വപ്രസിദ്ധമായ ശില്പ ങ്ങളുടെ, ചിത്രങ്ങളുടെ, കൊട്ടാരങ്ങളുടെ, മ്യൂസിയങ്ങളുടെ നാട്. നോട്ടര് ഡാം കത്തീഡ്രല്, മോണാലിസയുടെ ചിത്രം. ഒരുപാടുണ്ട് കാണാന്.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG7ntUNrkWAvscYbZCZ6_WIthm5LsL98v9gyfOkB5yPTldPtIkwRe88S4gjPdEfQyuAB9ecyJrMSlRHIbZqHefm0y4pnHYJrHLrYjjaC8OM3Mb-i8Ozy8ywhUyqoNN_YUJ57SO0HbhZMI/s1600/Paris.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG7ntUNrkWAvscYbZCZ6_WIthm5LsL98v9gyfOkB5yPTldPtIkwRe88S4gjPdEfQyuAB9ecyJrMSlRHIbZqHefm0y4pnHYJrHLrYjjaC8OM3Mb-i8Ozy8ywhUyqoNN_YUJ57SO0HbhZMI/s400/Paris.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
ആദ്യം പോയത് ലോകമഹാത്ഭുതം, ഈഫല് ടവര് കാണാന്. 1989 ല് ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തിന്റെ നൂറാം വാര്ഷികത്തില് പണി കഴിഞ്ഞു. 1000 അടി ഉയരത്തിലങ്ങിനെ തലയുയര്ത്തി നില്ക്കുന്നു ലോഹം കൊണ്ടൊരു മഹാത്ഭുതം.<br />
<br />
ലോകമഹത്ഭുതങ്ങളിലൊന്നായ താജ് മഹല് ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അത് സൌന്ദര്യത്തിന്റെ പ്രതീകമാണെങ്കില്, ഇത് ഗാംഭീര്യത്തിന്റെ പ്രതീകം.<br />
<br />
എത്രയെത്ര വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ്, technology ഇത്രയു പുരോഗമിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആ കാലത്ത് ഈ പടുകൂറ്റന് ഗോപുരം എങ്ങിനെ പണിതുയര്ത്തി? എന്ത് മാത്രം മനുഷ്യ പ്രയത്നം വേണ്ടി വന്നിരിക്കും. എത്രയോ പേര് ജീവന് വെടിഞ്ഞിരിക്കും?<br />
<br />
ഫ്രാന്സിസ് മാഷും വിലാസിനി ടീച്ചറുമൊക്കെ (ഇവരൊക്കെ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അധ്യാപകരായിരുന്നു) ഉരുവിട്ട് പഠിപ്പിച്ച ഏഴ് ലോകമഹാത്ഭുതങ്ങളിലൊന്നിന്റെ മുന്പിലാണ് ഞാനിപ്പോള്. ഇതൊരു സ്വപ്നമാണോ എന്ന് തോന്നിപ്പോയി. ടവറിന്റെ മുകളില് കയറാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അതിന്നും ഒരു നിരാശയായി ബാക്കി നില്ക്കുന്നു. കനത്ത മഴയും മൂടല്മഞ്ഞും. ആരെയും കടത്തി വിടുന്നില്ല.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs5-XoyxNqH0DiqUNL5tQszqx_fFenpRhp83JsXDx3Xzta3fICb8BCo3gvEo4lSBvB1FsdaPlA10HhDQCxyJUhIdSe10F3XjHO2O8VBHLhyphenhyphenggd0JcZjMubb71-UIdxJ1kKeOiHzObBYig/s1600/Eiffel.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs5-XoyxNqH0DiqUNL5tQszqx_fFenpRhp83JsXDx3Xzta3fICb8BCo3gvEo4lSBvB1FsdaPlA10HhDQCxyJUhIdSe10F3XjHO2O8VBHLhyphenhyphenggd0JcZjMubb71-UIdxJ1kKeOiHzObBYig/s400/Eiffel.JPG" width="266" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Louvre Museum:<br />
<br />
ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മ്യൂസിയം. ഒരു പഴയ കാല രാജ കൊട്ടാരമാണിത്. ഇപ്പോള് Art Museum. ശില്പങ്ങളുടെയും ചിത്രങ്ങളുടെയും ഒരു മായാപ്രപഞ്ചം. ഇറ്റാലിയന് ചിത്രകാരനായ ലിയനാര്ഡോ ഡാവിഞ്ചിയുടെ വിശ്വ പ്രസിദ്ധമായ മോണാലിസ ഇവിടെയാണ്. 1503-1504 ല് ആണിത് വരച്ചത് എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdq6730KbpMR5Pggt_bZ-Kxt0eD5zUrK4IYPxwOgvaITrqGzVZSLhB2TDowEV3yP4ju8w4Fl6bR-o_wPB4mbQNK-9vlTJAENA5ESR-yMoUxVbKlmrVNC7IIt9s7sP5JKcbaAy18CRn0E/s1600/louvre-interior.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdq6730KbpMR5Pggt_bZ-Kxt0eD5zUrK4IYPxwOgvaITrqGzVZSLhB2TDowEV3yP4ju8w4Fl6bR-o_wPB4mbQNK-9vlTJAENA5ESR-yMoUxVbKlmrVNC7IIt9s7sP5JKcbaAy18CRn0E/s400/louvre-interior.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ഇനിയും ഒരുപാടുണ്ട് കാണാന്. ഫ്രാന്സിന്റെ പല ഭാഗത്തും മഴയും വെള്ളപ്പൊക്കവും . വിമാനത്താവളങ്ങള് അടക്കാന് തുടങ്ങുന്നു. തിടുക്കത്തില് രക്ഷപ്പെട്ടു പാരിസ് എയര്പോര്ട്ടിലെത്തി. ജര്മ്മനിയിലേക്ക് മടങ്ങി.<br />
<br />
തുടരും.. അടുത്തതില് ഇറ്റലി, വത്തിക്കാന്.<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-73898262056041085102018-11-24T14:33:00.000+05:302018-11-24T14:42:06.823+05:30ഞാന് കണ്ട യൂറോപ്പ്.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ആമുഖം: ബൂലോഗത്ത് വീണ്ടും വസന്തം വരുകയല്ലേ. ഒരു കുഞ്ഞൂപൂ എന്റെ വകയും.<br />
<br />
എഴുതിയിട്ട് വര്ഷം രണ്ട് കഴിഞ്ഞു. എന്തുകൊണ്ടോ അത് അന്ന് ബ്ലോഗില് പോസ്റ്റ് ചെയ്തില്ല. ഈ നാട്ടുകാരുടെ ദുബായിലെ ഒരു പ്രസിദ്ധീകരണത്തില് വന്നിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വളരെ ചുരുക്കിയാണ് എഴുതിയത്. കാര്യമായ ഭേദഗതിയൊന്നും വരുത്താതെ അതിവിടെ കൊടുക്കുന്നു.<br />
......................<br />
<br />
കുറേ വര്ഷങ്ങളായി പടിവാതിലില് വന്നു പിന്നെയും പിന്നെയും മുട്ടി വിളിച്ചിട്ടും കേട്ടില്ലെന്നു നടിച്ച, ഇനി കേള്ക്കാതിരിക്കാനാവില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ഞാന്, ഇപ്രാവശ്യം ആ വിളി കേള്ക്കാന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. രണ്ടും കല്പിച്ചങ്ങ് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടു.<br />
<br />
എന്റെ ആദ്യത്തെ വിദേശയാത്ര!<br />
<br />
ജര്മ്മനി, ഇറ്റലി, റോം, പാരിസ്, സ്വിറ്റ്സര്ലാന്ഡ്, വത്തിക്കാന്. ഒരു യൂറോപ്യന് ട്രിപ്പ്. ഏകദേശം ഒരു മാസം. മേയ് അവസാനം മുതല് ജൂണ് പകുതി വരെ. അതാണത്രേ യൂറോപ്പില് സന്ദര്ശകര്ക്ക് പറ്റിയ സമയം. winter കഴിഞ്ഞു. summer തുടങ്ങിയിട്ടുമില്ല.<br />
<br />
ഒരുക്കങ്ങള് തുടങ്ങി. പാസ് പോര്ട്ട് ഉണ്ട്. വിസ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും കൂടാതെ കിട്ടി.<br />
<br />
അങ്ങിനെ യാത്ര തുടങ്ങാനുള്ള സമയമായി. ബാംഗ്ലൂര് - ദുബായ് - ഫ്രാങ്ക്ഫര്ട്ട്. ഇവിടത്തെ രാവിലെ 10 മണിക്ക് വിമാനം കയറി അവിടത്തെ രാത്രി പത്ത് മണിക്ക് അവിടെയെത്തി. (ഇവിടത്തെക്കാള് മൂന്നര മണിക്കൂര് പിന്നിലാണ് അവിടത്തെ സമയം) <br />
<br />
അന്ന് രാത്രി വിശ്രമവും ഭക്ഷണവും. അടുത്തദിവസം മുതല് കറക്കം.<br />
<br />
ആദ്യ ദിവസങ്ങള് ജര്മ്മനിയില്. ജര്മ്മനി എന്ന് കേള്ക്കുമ്പോഴേ ആദ്യം മനസ്സില് വരുന്നത് ഹിറ്റ്ലര് എന്നല്ലേ. ഒരു പേടി പോലെ എന്തോ ഒന്ന്. പക്ഷെ അതല്ല ഇന്നത്തെ ജര്മ്മനി. അതി മനോഹരം എന്നേ പറയാന് പറ്റൂ. വിശാലമായ ഭംഗിയുള്ള നിരത്തുകള്. നിറയെ പച്ചപ്പ്. ഒരു തരത്തിലുമുള്ള മലിനീകരണമില്ല. വളരെ മര്യാദയോടെ പെരുമാറുന്ന ആളുകള്.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7722728739315557681" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
നാടന് ഭാഷയില് പറഞ്ഞാല് മുഴുവന് വെള്ളക്കാര്. പണ്ടു മുതലേ വെള്ളക്കാരെ കാണുന്നത് നമുക്കൊക്കെ ഒരു കൌതുകമല്ലേ.<br />
ആ കൌതുകത്തിലായിരുന്നു ഞാനും. ഇനി കുറച്ചു നാള് ഇവരുടെ കൂടെയാണല്ലോ.<br />
<br />
കല്യാണം കഴിക്കാതെ ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുന്നവരാണധികവും. എന്തിനാ വെറുതെ കുട്ടികളും വയ്യാവേലിയും എന്നാവും ചിന്ത. ( കുട്ടികളെക്കാള് കൂടുതല് വളര്ത്തു മൃഗങ്ങള് അല്ലേ എന്ന് വരെ തോന്നിപ്പോയി). അതുകൊണ്ടു തന്നെ വിവാഹിതര്ക്കും മക്കള് ഉള്ളവര്ക്കും ധാരാളം ആനുകൂല്യങ്ങളും ഉണ്ടത്രേ. നമ്മള് ജനസംഖ്യ കുറക്കാന് നോക്കുമ്പോള് അവര് അത് കൂട്ടാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്. എന്നിട്ടും നടക്കുന്നുമില്ല.<br />
<br />
അതൊക്കെ പോട്ടെ. നമുക്ക് യാത്ര തുടങ്ങാം.<br />
<br />
ആദ്യ ദിവസം -- ജര്മ്മനിയിലെ ഒരു പ്രധാന നഗരമായഫ്രാങ്ക്ഫര്ട്ട് . ചെറു പട്ടണമായ മൈന്സിലെ റെയിന് നദിയിലൂടെ ഒരു യാത്ര. സ്വിറ്റ്സര്ലന്ഡിലെ ആല്പ്സ് പര്വ്വതത്തില് നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്നതാണീ നദി. പഞ്ച നക്ഷത്ര സൌകര്യമുള്ള ഒരു ആഡംബര കപ്പല്, സുഖകരമായ കാലാവസ്ഥ.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVSc5XcRMHuJmSlaQ2QNrGCF1SViA-KflnZLV4PRjyRJxF2LomyTpnYZEVLeHN20Sl_jAkAIt0SkxO6lag8AuXCh1tmowfB_09O_4wOrN5EMkVcP48UR_08yEBIldwR-UhqJD83Hzk9Vw/s1600/Rhine.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVSc5XcRMHuJmSlaQ2QNrGCF1SViA-KflnZLV4PRjyRJxF2LomyTpnYZEVLeHN20Sl_jAkAIt0SkxO6lag8AuXCh1tmowfB_09O_4wOrN5EMkVcP48UR_08yEBIldwR-UhqJD83Hzk9Vw/s400/Rhine.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
ഇരു കരകളിലും പഴയ പ്രതാപം ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കോട്ടകളും കൊട്ടാരങ്ങളും, നിറയെ മുന്തിരിത്തോപ്പുകള്. മുകളിലെ ഡക്കില് കാറ്റും കൊണ്ട് കടലയും കൊറിച്ച് (കടലയല്ലാട്ടോ അത് പോലെ എന്തോ ഒന്ന്) അങ്ങിനെ ഇരുന്നപ്പോള് എല്ലാം സ്വപ്നമാണോ എന്ന് തോന്നിപ്പോയി. കണ്ട കാഴ്ചകള് ഇപ്പഴും മനസ്സിലുണ്ട് മായാതെ.<br />
<br />
മ്യൂണിക് --- ജര്മ്മനിയിലെ മറൊരു മഹാ നഗരം. രണ്ടു ലോക മഹായുദ്ധങ്ങളിലും കൂടി മിക്കവാറും പൂര്ണ്ണമായി തകര്ന്ന നഗരം. ഇന്നത്~ ലോകത്തിലെ ജീവിക്കാന് ഏറ്റവും സുഖകരമായ സ്ഥലങ്ങളില് ഒന്നായിരിക്കുന്നു. പച്ചപ്പും മരങ്ങളും, നിറയെ പൂക്കളും. ആരും ചൂഷണം ചെയ്തിട്ടില്ല പ്രകൃതിയെ. മാലിന്യങ്ങള് കാണാനേയില്ല എവിടേയും.. അംബരചുംബികളായ കെട്ടിടങ്ങള് താരതമ്യേന കുറവാണ്<br />
<br />
ആദ്യം പോയത്~ ഒരു കൊട്ടാരത്തിലേക്ക്~ Nymphenburg Palace.<br />
<br />
ബവേറിയന് രാജാക്കന്മാരുടെ വേനല്ക്കാല വസതി. 300 ഏക്കറില് പരന്നു കിടക്കുന്നു. 300 വര്ഷം മുന്പ് പണിതത്. 50-60 വര്ഷമെടുത്തത്രേ അത് പണി തീരാന് ചുറ്റും മരങ്ങളും കാടും തടാകവും.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibB_h35gI0kDloCsjHhxpwWs-jv_KhMgRT1_T769s5bhPZjDdu_9KkmGkn4tZXw1OANs7ndNA3iFpvDdY5mzkt4RHWQ4sDLPy_YRav5l-l__7q2qtBwEqpf5bZNwlnMHE10VaGFhDt9fA/s1600/Munich+palace.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibB_h35gI0kDloCsjHhxpwWs-jv_KhMgRT1_T769s5bhPZjDdu_9KkmGkn4tZXw1OANs7ndNA3iFpvDdY5mzkt4RHWQ4sDLPy_YRav5l-l__7q2qtBwEqpf5bZNwlnMHE10VaGFhDt9fA/s400/Munich+palace.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
അടുത്ത ലക്ഷ്യം സ്വിറ്റ്സര്ലന്ഡ് --- സഞ്ചാരികളുടെ പറുദീസ.<br />
<br />
ഫ്രാങ്ക്ഫര്ട്ടില് നിന്ന് കാറില് പോകാം. ജര്മ്മനിയുടെ അയല്രാജ്യം. 41200 sq. km. മാത്രംമുള്ള യൂറോപ്പിലെ ഒരു കൊച്ചു രാജ്യം. മൂന്നില് രണ്ടു ഭാഗവും കാടുകളും പര്വ്വതങ്ങളും തടാകങ്ങളും. പാലുല്പ്പന്നങ്ങളും ചോക്ലേറ്റുമൊക്കെയാകുന്നു പ്രധാന ഉത്പാദനം, കയറ്റുമതിയും. . പിന്നെ അറിയാല്ലോ, സ്വിസ് ബാങ്കും.<br />
<br />
cost of living താങ്ങാന് കഴിയുന്നതല്ല. ഒന്ന് കണ്ടു പോരാം എന്ന് മാത്രം. അല്ലെങ്കില് പിന്നെ സ്വിസ് ബാങ്കില് അക്കൗണ്ട് വേണം. നമുക്കതില്ലല്ലോ. പോകുന്ന വഴി മുഴുവന് പച്ചപ്പരവതാനി വിരിച്ച പോലെ. മേഞ്ഞു നടക്കുന്ന പശുക്കളും കുതിരകളും. എവിടെ നോക്കിയാലും പല നിറത്തിലും തരത്തിലുമുള്ള പൂക്കള്. ഏതൊക്കെയോ മലയാള സിനിമകളുടെ ഷൂട്ടിംഗ് നടന്നിട്ടുള്ള സ്ഥലം. അന്നൊന്നും ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടുമില്ല, എന്നെങ്കിലും ഇവിടെയൊക്കെ കാണാന് കഴിയുമെന്ന്.<br />
<br />
ആദ്യം പോയത്~ Rhine Falls കാണാന്. മ്യൂണിക്കില് കണ്ട അതേ റയിന് നദിയില്. വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ വളരെ അടുത്തുവരെ പോകാം. ധൈര്യമുള്ളവര്ക്ക് അതിന്റെ ഒത്ത നടുവിലുള്ള ഒരു പാറക്കെട്ടില് കയറി നില്ക്കുകയുമാവാം.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIRzrNHxkB7IImWtDH5DKaEoujq7NW0lLXjcLBEyAp84vn3N5WmBCvAj1Rf_Vi7iXiTw_IWwUeqHqI1yH0T6hgmkocZbEYlPlaXSaOzYMn-pS3P_4zzc2lckSktuVCG_5SCDuX8nQg4C8/s1600/Rhinefall.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIRzrNHxkB7IImWtDH5DKaEoujq7NW0lLXjcLBEyAp84vn3N5WmBCvAj1Rf_Vi7iXiTw_IWwUeqHqI1yH0T6hgmkocZbEYlPlaXSaOzYMn-pS3P_4zzc2lckSktuVCG_5SCDuX8nQg4C8/s400/Rhinefall.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ തൊട്ടു മുകളിലെ ഒരു പഴയ castle ല് ആയിരുന്നു താമസം. യൂത്ത് ഹോസ്റല് ആയി മാറിയ ഒരു പഴയ കൊട്ടാരം. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം രാജകൊട്ടാരത്തില് അന്തിയുറങ്ങാനും പറ്റി.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAJJT3gC_2aRro-7FM7CZs0cMvkdfUxmcAIwmbML2w_OmeyIBVhgSk0nmIwbOhJ2k77kFZRtqzuFxAWreLDlQYcHaKI3cHIhyphenhyphenccLWkw6_hHzJNxecYnRGvkfzOZdLscFJ5OrYgUJLGc9Y/s1600/IMG_3971.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAJJT3gC_2aRro-7FM7CZs0cMvkdfUxmcAIwmbML2w_OmeyIBVhgSk0nmIwbOhJ2k77kFZRtqzuFxAWreLDlQYcHaKI3cHIhyphenhyphenccLWkw6_hHzJNxecYnRGvkfzOZdLscFJ5OrYgUJLGc9Y/s320/IMG_3971.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
കഴിഞ്ഞില്ല. കുറച്ചുകൂടിയുണ്ട്. അത് അടുത്തതില്.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
എഴുത്തുകാരി.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-49308149406827106802018-10-25T16:07:00.000+05:302018-10-31T17:02:35.236+05:30പട്ടിക്കു കിട്ടിയ മുഴുവന് തേങ്ങ പോലെ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
പട്ടിക്കു കിട്ടിയ മുഴുവന് തേങ്ങ എന്ന് കേട്ടിട്ടേയുള്ളൂ. ഇപ്പൊ കണ്ടു. ഒരു പാട് കാലമായി കേക്കുന്ന ഈ സംഭവത്തിന്റെ ഗൗരവം പക്ഷെ ഇപ്പഴാ പിടി കിട്ടിയത്. എന്റമ്മോ, അതിത്തിരി കടുപ്പം തന്നെയാ. ഇനി സംഭവം എന്താന്നല്ലേ,<br />
<br />
പറയാം പറയാം.<br />
<br />
ഒരു ദിവസം അങ്ങിനെ വെറുതെ ഇരുന്നപ്പോള് എന്തെങ്കിലും മധുരം തിന്നാനൊരു കൊതി. അല്ലെങ്കിലും വെറുതേ ഇരിക്കുമ്പോൾ ചെകുത്താൻ കേറി പണി തുടങ്ങുമെന്നല്ലേ . അത് ഭയങ്കര ശരിയായിരിക്കും. അല്ലെങ്കില് ഇങ്ങനെ വരില്ലല്ലോ.<br />
<br />
എന്തായാലും ത്രുശ്ശൂർ വരെ പോകേണ്ട കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല് ഇന്ന് തന്നെ പോയേക്കാം എന്ന് വച്ചു. എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് സംഘടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാല്ലോ.. അങ്ങിനെ പോയി പോയി കാര്യങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞു തൃശൂര് എലൈറ്റ് സൂപ്പര് മാര്ക്കറ്റ് വരെ എത്തി. നോക്കി നോക്കി നടന്നു നോക്കി. അതാ ഇരിക്കുന്നു എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട രസഗുള. എത്ര കാലമായി ഇത് കഴിച്ചിട്ട്. വായിൽ കപ്പലോടിക്കാം. എനിക്ക് വേണ്ടി ആരോ കൊണ്ടുവച്ചതുപോലെ. ഇനി ഒന്നും നോക്കാനില്ല. ഒരു കുപ്പിയെടുത്തു.<br />
<br />
വീട്ടിലെത്തി. പാക്കറ്റെടുത്തു. ഇനി കുപ്പി തുറക്കണം, ഒരെണ്ണമെടുത്തു വായിലേക്കിടണം. അതങ്ങിനെ അലിഞ്ഞലിഞ്ഞ്.........<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvU1Nw_s5KmxBE6ZOGDGxRoFifD-Ok56SUivoIdqGld1PgDF7W_iIdsfvg2EFzAt3O0uiRlYzDsx1jjjmEc07PPbvFKnmN3soG0VfZuLaONyMnrY88Xjzt6F9z-AZDQ2P6TVuUVgapzlg/s1600/20180119_072431.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvU1Nw_s5KmxBE6ZOGDGxRoFifD-Ok56SUivoIdqGld1PgDF7W_iIdsfvg2EFzAt3O0uiRlYzDsx1jjjmEc07PPbvFKnmN3soG0VfZuLaONyMnrY88Xjzt6F9z-AZDQ2P6TVuUVgapzlg/s320/20180119_072431.jpg" width="180" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBIzncwyzoPqIeUc4jvkqBk4gyVZbmUVhMyrEAWKPKTeAd6ccVTr72lDMJ2faOiTD70TFf5_aJdD71cX_QPn1Cz1PxDhEEffR24X8Ap3SNO2a-swOAIFCR2qT8dXoWJogQjhA4w7edzLA/s1600/20180119_072506.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBIzncwyzoPqIeUc4jvkqBk4gyVZbmUVhMyrEAWKPKTeAd6ccVTr72lDMJ2faOiTD70TFf5_aJdD71cX_QPn1Cz1PxDhEEffR24X8Ap3SNO2a-swOAIFCR2qT8dXoWJogQjhA4w7edzLA/s320/20180119_072506.jpg" width="180" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
പക്ഷെ ഇല്ലാ, കുപ്പി തുറക്കുന്നില്ല.<br />
<br /></div>
<div>
പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും പത്തൊൻപതും നോക്കിയിട്ടും രക്ഷയില്ല. അനക്കമില്ല. ചൂട് വെള്ളത്തിൽ മുക്കി നോക്കി. സാധാരണ ഇത്തരമൊരു ചുറ്റുപാടില് ചെയ്യാവുന്ന എല്ലാം നോക്കി. എവിടെ. നോ രക്ഷ. ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല. നെടുവീർപ്പിട്ടു കൊണ്ട് കണ്ണ് ചെന്നെത്താത്ത ഒരു മൂലയില് കൊണ്ടുവച്ചു. ഒരു വിഷാദ ഗാനവും മൂളി ഞാന് പതുക്കെ സ്ഥലം വിട്ടു. <br />
<br />
ഇനി ആരെങ്കിലും വരട്ടെ . പക്ഷെ, അപ്പഴും ഉണ്ടല്ലോ ഒരു പ്രശ്നം. ഇനി അവര്ക്ക് തുറക്കാന് പറ്റി എന്നു തന്നെയിരിക്കട്ടെ, ഒരു മര്യാദക്കെങ്കിലും ഒന്നു പറയണ്ടേ ഒന്നോ രണ്ടോ എടുത്തോളൂട്ടോ എന്ന്. തുടുതുടാന്നിരിക്കുന്ന രസഗുളകളെ നോക്കി, ഏയ്, എനിക്ക് വേണ്ടെന്നേയ് എന്ന് പറയാന് മാത്രം സന്മനസ്സുള്ളവരാരും എന്റെ പരിചയത്തിലില്ല. ഷുഗര് ഉള്ളവരായിട്ടും കാര്യമില്ല. അവരെയാ ഏറ്റവും പേടിക്കേണ്ടത്. മധുരം ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ആരെങ്കിലും ആവണം. നോക്കാം.<br />
<br />
<div>
പാവം ഞാൻ അല്ലേ. വല്ലാതെ കൊതിച്ചുപോയി. അതുകൊണ്ടല്ലേ. <br />
<br />
വാൽക്കഷണം: ഇതുപോലൊരനുഭവം പണ്ടും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. . അന്നു സഹായത്തിനു വന്നത് ആരാണെന്നോ. ഒരു പൊലീസുകാരൻ . പക്ഷെ പാവത്തിനും പറ്റിയില്ല കുപ്പി തുറക്കാന്. <br />
<br />
അതിവിടെ : http://ezhuthulokam%20blogspot.com/<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.</div>
</div>
</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-26133592258839315392018-09-17T15:00:00.001+05:302018-09-17T15:00:47.935+05:30എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയ പ്രളയം...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഈ കഴിഞ്ഞ പ്രളയ കാലത്തിന്റെ നീറുന്ന ഒരു ഓർമ്മ. ശരിക്കു പറഞ്ഞാൽ 2018 ആഗസ്ത് 17. കൃത്യം ഒരു മാസംമുൻപ്. ഞാൻ എന്റെ കഴിഞ്ഞ ബ്ലോഗിൽ മഴയുടെ സൗന്ദര്യത്തെ കുറിച്ച് എഴുതിയ അതേ പൂമുഖത്തിരുന്നു ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ. അന്ന് മനസ്സിൽ തോന്നിയത് വെറുതെ ഒരു കടലാസിൽ കുറിച്ചിരുന്നു. അതാണ് ഈ വരികൾ.<br />
<br />
രണ്ട് ദിവസമായി പേമാരിയാണ്. പുഴ നിറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. ഇന്നിനി ഒറ്റയ്ക്ക് കിടക്കണ്ട എന്ന തങ്കമണി ചേച്ചിയുടെ ഉപദേശം മാനിച്ച് അവിടെ ആയിരുന്നു തലേന്ന്. രാത്രി മുഴുവൻ മഴ. പേമാരിയെന്നോ പെരുമഴയെന്നോ എന്താ പറയേണ്ടത് . ചേച്ചീ ഇടക്കിടെ ജനല് തുറന്നു ടോർച്ച് അടിച്ചുനോക്കും മുറ്റത്ത് വെള്ളമെത്തിയോ എന്ന്. കട്ടിലിൽ നിന്നു കാല് വെക്കുന്നത് വെള്ളത്തിലേക്കാണോ എന്ന പേടിയിലാണ്. ഒട്ടും ഉറങ്ങിയില്ല.<br />
<br />
പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്തപ്പോൾ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചെത്തി. ആരുമില്ല, ഒറ്റക്ക്. ഒന്നും ചെയ്യാനും ഇല്ലായിരുന്നു. ഒരു കടലാസിൽ കുറിച്ച് വച്ച എന്റെ മനസ്സാണിത്. അത് പകർത്തുന്നു ഞാനിവിടെ.<br />
...........<br />
<br />
ഇന്നും ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് ലോകത്തിലെ എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ പൂമുഖ തിണ്ണയിൽ തന്നെയാണ്. കുറച്ചു നാൾ മുൻപാണ് എന്റെ ഇതേ പൂമുഖത്തിരുന്ന് ഞാൻ എഴുതിയത് മഴയുടെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന സൗന്ദര്യത്തെ പറ്റി.<br />
<br />
ആ സുന്ദരിയായ മഴയുടെ മറ്റൊരു മുഖം ഇന്നെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു. തീർത്തും രൗദ്രഭവം. ഇന്നിവിടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആകെ ഒരു ഭയമാണ് എന്റെ മനസ്സിൽ. മാനമാകെ കറുത്തിരുണ്ട, ഒരു പാഠം പഠിപ്പിച്ചിട്ടെ പോകൂ എന്ന മട്ടിൽ ആരൊടൊക്കെയോ അരിശം തീർക്കുന്ന മഴയുടെ താണ്ഡവം.<br />
<br />
വെള്ളമില്ല, വെളിച്ചമില്ല, ചുറ്റും ദൈന്യത നിറഞ്ഞ മുഖങ്ങൾ മാത്രം. രാവിലെ മത്സരിച്ച് ഓടിയെത്തുന്ന കിളികളില്ല, തുമ്പികളില്ല, അണ്ണാറക്കണ്ണന്മാറില്ല. മുറ്റത്തെ ചുവന്ന ചെമ്പരത്തി മാത്രം ഇതൊന്നും എന്നെ തളർത്തുന്നേയില്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ വിടർന്നു നിൽക്കുന്നു.<br />
<br />
എവിടുന്നൊക്കെയോ പശുക്കളുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാം. സംഗീതാത്മകമല്ല, മറിച്ച്, വിശപ്പിന്റെ, വേണ്ടപ്പെട്ടവർ അടുത്തില്ലാത്തതിന്റെ നൊമ്പരമാണത്. വീടും തൊഴുത്തും മുങ്ങിയവർ, അവരുടെ പശുക്കളെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നു കെട്ടിയിരിക്കുന്നു. അവരൊക്കെ വെള്ളം നിറഞ്ഞ വീടുകളിലും റെസ്ക്യൂ ക്യാമ്പുകളിലുമാണ്.<br />
<br />
ഇന്നലെ വരെ, ഞങ്ങളൊക്കെ കൂട്ടം കൂടി മഴയുടെ ക്രൂരതയേപ്പറ്റി, ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ വരെപ്പറ്റിയൊക്കെ സംസാരിച്ചിരുന്നു. ഇന്നതുമില്ല. ഭയപ്പെടുത്തുന്ന നിശബ്ദത മാത്രം, അതിനെ ഭഞ്ജിച്ചു കൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടെ വരുന്ന കാതടപ്പിക്കുന്ന മഴ മാത്രം. ആർക്കും ഒന്നും പറയാനില്ല, മുഖങ്ങളിൽ ദൈന്യത. എല്ലാം അവസാനിക്കാൻ പോകുന്നോ എന്ന ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ചിന്ത മാത്രം.<br />
<br />
എന്റെ അമ്മ പറയാറുണ്ട് അമ്പലക്കടവിന്റെ അവസാനത്തെ പടി എത്ര വെള്ളം വന്നാലും മുങ്ങില്ല. അതു മുങ്ങിയാൽ പിന്നെ പ്രളയമാണെന്ന്. ഞാൻ മാത്രമല്ല ഈ നാട് മുഴുവൻ ആ വിശ്വാസത്തിലായിരുന്നു. ആ ധൈര്യത്തിലായിരുന്നു മനസ്സ്. പക്ഷേ എല്ലാം തകിടംമറിച്ചുകൊണ്ടു ആ പടിയും മുങ്ങിയിരിക്കുന്നു, മനസ്സിൽ ഭയത്തിന്റെ നിഴൽ വീണുതുടങ്ങി..<br />
<br />
വെള്ളമില്ല, വെളിച്ചമില്ല, ചാർജ് തീരാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന മൊബൈലും. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ നേർത്തതെങ്കിലും വിറയാർന്ന ശബ്ദങ്ങൾ. അതും ഇല്ലാതാവുകയാണോ.<br />
<br />
നിരനിരയായി ആളുകൾ, കവറുകളും തൂക്കി കയ്യിൽ കിട്ടിയതും കൊണ്ട് ഓടുന്നു. പലായനം എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടില്ലേ? കണ്ടിട്ടുമുണ്ട് ടിവിയിലൊക്കെ. അതാണിവിടെ. ഓടുകയാണ് റെസ്ക്യു ക്യാമ്പിലേക്ക്. തിരിച്ചു കിട്ടിയ ജീവനെയെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടുത്താൻ.<br />
<br />
ഒരുപാട് പേര് അവിടെയും ഇവിടെയും കെട്ടിടത്തിന്റെ രണ്ടാം നിലകളിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. രക്ഷിക്കണേ രക്ഷിക്കണേ എന്ന അവരുടെ, ബന്ധുക്കളുടെ, സുഹൃത്തുക്കളുടെ, വിളികൾ. ഒന്നും ചെയ്യാനാവാതെ പകച്ചു നില്ക്കുന്ന ഞങ്ങൾ കുറച്ചുപേർ.<br />
<br />
രാവിലെ പോയി കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു വന്ന റെസ്ക്യൂ ക്യാംപിൽ വീണ്ടും പോകാനാവാത്ത സ്ഥിതി. ഇരച്ചെത്തുന്ന വെള്ളം മതിലുകൾ തീർത്തിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇവിടേക്കും ആളുകൾ എത്തി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കഴുത്തറ്റം വെള്ളത്തിൽ, നനഞ്ഞൊലിച്ചു്. മാറിയുടുക്കാൻ പോലും ഒന്നുമില്ലാതെ.<br />
<br />
ഞാൻ പോയി അവർക്ക് ഉടുക്കാൻ എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കട്ടെ. ചൂടുള്ള ഒരു കട്ടൻ കാപ്പിയും..<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-52545653979106230692018-06-23T15:24:00.000+05:302018-06-23T15:24:56.666+05:30മഴയുടെ താളം....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
എനിക്കിഷ്ടമായി ഈ മഴ. ചിലപ്പോൾ ഒരു ചെറു ചാറ്റൽ മഴയായി, ചിലപ്പോൾ. ആരോടോ കലഹിച്ചിട്ടെന്ന പോലെ ഇരമ്പിയാർത്തുകൊണ്ട്. ഉണരുന്നത് മഴയുടെ സംഗീതം കേട്ടു കൊണ്ട്, ഉറങ്ങുന്നതോ മഴയുടെ താരാട്ട് കേട്ടുകൊണ്ടും<br />
<br />
ആരാ പറഞ്ഞത് മഴ നമ്മളോട് പിണങ്ങിപ്പോയെന്ന് . നമ്മൾ കാടൊക്കെ വെട്ടിത്തെളിച്ച് മരുഭൂമിയാക്കി. ഇനി അവൾ വരില്ലെന്നൊക്കെ. എന്നിട്ട് എത്ര ഭംഗിയായിട്ടാ വന്നത്. എന്താ വരാത്തത് എന്ന് ആകുലപ്പെടാൻ തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപേ, ഇക്കല്ലോം മഴ ചതിച്ചു എന്ന് പരാതിപ്പെടാൻ അവസരം കിട്ടുന്നതിനു മുൻപേ എത്തിയില്ലേ.<br />
<br />
പുഴ നിറഞ്ഞു, കിണറൊക്കെ നിറഞ്ഞു.<br />
<br />
ആരെ കണ്ടാലും ഇതേ പറയാാനുള്ളൂ. എന്തൊരു അടച്ചു പിടിച്ച മഴയാ ഇത്. ഒന്ന് പുറത്തിറങ്ങാൻ കൂടി വയ്യ. പക്ഷേ ഇതു തന്നെയല്ലേ മഴക്കാലത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം.<br />
<br />
എനിക്കു ചിലപ്പോൾ തോന്നിയിരുനു, മഴയുടെ ആ പഴയ സ്റ്റൈൽ ഒക്കെ ആകെ മാറി പോയോ. പഴയ ഭംഗിയൊക്കെ പൊയ്പ്പോയോ എന്നൊക്കെ.. പക്ഷേ ഇല്യാട്ടോ. ഒരു മാറ്റവുമില്ല. പൂർവ്വാധികം സുന്ദരിയായിട്ടു തന്നെയാ വന്നിരിക്കുന്നത് .. ശരിക്കും പണ്ടത്തെ അതേ മഴ. ഇരമ്പി വരുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാം. പണ്ട് ഇരമ്പലിന്റെ ശബ്ദം കേക്കുമ്പഴേ മുറ്റത്തേക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു. എന്നിട്ട് മേലോട്ട് മുഖമുയർത്തി അങ്ങിനെ നിൽക്കും ആദ്യത്തെ തുള്ളി വന്നു വിഴുമ്പോഴുള്ള ഒരു സുഖം! ഇന്ന് മഴ നനയലൊന്നും ഇല്ല. എന്നാലും ഇറയത്ത് ആ ഇരമ്പലും കേട്ടങ്ങിനെ ഇരിക്കാൻ എന്തു സുഖം!<br />
<br />
ഈ ആർത്തു പെയ്യുന്ന മഴയും കണ്ട്, കേട്ട് ആസ്വദിച്ചിരിപ്പാണു കൂട്ടുകാരേ, ഞാൻ എന്റെ ഈ പൂമുഖപ്പടിയിൽ... വരുന്നോ നിങ്ങളും?<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-4309569359480775692017-08-25T23:51:00.000+05:302017-08-26T00:03:41.005+05:30ഒരു കുഞ്ഞു ബ്ലോഗ് മീറ്റ് <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
അപ്രതീക്ഷിതം, അവിചാരിതം എന്നൊക്കെ പറയില്ലേ, അതുപോലെ എന്തോ ഒന്ന്.<br />
<br />
ഇന്നലെ രാവിലെ എത്തിയതേയുള്ളൂ ബാംഗ്ലൂരില് നിന്ന്. അത്യാവശ്യമായി പുറത്ത് പോകാനുണ്ടായിരുന്നു.<br />
<br />
തിരിച്ച് വന്നപ്പോഴാണ് ദാ കിടക്കുന്നു, മൊബൈലില് ഒരു മിസ്സ്ഡ് കോള്. ആരാ, സാക്ഷാല് ബിലാത്തിപ്പട്ടണം. ഇനിയിപ്പോ ബിലാത്തിയില് നിന്നാവുമോ. അതോ നാട്ടീന്നു തന്നെയോ. എവിടുന്നോ ആവട്ടെ. തിരിച്ചു വിളിക്കുകതന്നെ. വിളിച്ചു. <br />
<br />
സംഭവം ഇതാണ്. ഒരു കുഞ്ഞു ബ്ലോഗ് മീറ്റ്. ഒരഞ്ചാറുപേരുണ്ട്. വൈകീട്ട് അഞ്ചു മണിക്ക്. തൃശൂര് എത്താന് പറ്റുമോ എന്നാണ് ചോദ്യം.അപ്പോള് സമയം രണ്ടര.<br />
<br />
കൂടുതല് ആലോചിക്കാന് നിന്നില്ല. പോയേക്കാമെന്ന് വച്ചു.<br />
<br />
അങ്ങനെ ഞങ്ങള് -- സീനിയര് ബ്ലോഗര് ജെ പി വെട്ടിയാട്ടില്, ബിലാത്തിപ്പട്ടണം, വിനുവേട്ടന്, നീലത്താമര, കുട്ടന് മേനോന്, പിന്നെ എഴുത്തുകാരി എന്ന ഈ ഞാനും, ഒന്ന് ഒത്തു കൂടി. വേദി തൃശൂര് കാസിനോ.<br />
<br />
<br />
.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF7PUmonzkgCs2XQQaLhub9MkruP8nnI5qWFoH0Q-G3VlU02jUmM44xkb2pzoEL5DuQAZ2bgCRDTui_4_crdh3U6Mo51ota0UiSHGm6iid9DHH6a4zUYZRCmc4WiFFwFaUgCTZ6YgYIj8/s1600/20170824_174427.jpg" imageanchor="1"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF7PUmonzkgCs2XQQaLhub9MkruP8nnI5qWFoH0Q-G3VlU02jUmM44xkb2pzoEL5DuQAZ2bgCRDTui_4_crdh3U6Mo51ota0UiSHGm6iid9DHH6a4zUYZRCmc4WiFFwFaUgCTZ6YgYIj8/s320/20170824_174427.jpg" width="320" /></a><br />
<br />
(മുകളില് കാണുന്ന പേരുകളും ആളുകളും ചേരുംപടി ചേര്ക്കുക).<br />
<br />
ബൂലോഗത്തിന്റെ ഇപ്പഴത്തെ അവസ്ഥ, കമെന്റുകളുടെ എണ്ണത്തിലെ കുറവ്, തുടങ്ങി ചൂടേറിയ ചര്ച്ചകള്ക്കും വാദപ്രതിവാദങ്ങള്ക്കും ശേഷം ഗംഭീര ഭക്ഷണം.<br />
<br />
അത് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് മുങ്ങി. അല്ലാ, പിന്നെ നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ. പിന്നെയും ഗൌരവമേറിയ ചര്ച്ചകള് വല്ലതും ഉണ്ടായോ ആവോ?<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-75491463169848017992017-07-09T15:19:00.000+05:302017-07-09T15:19:52.272+05:30ജീവിതത്തിന്റെ നിരര്ത്ഥകത... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
തലക്കെട്ട് കണ്ടിട്ട് ആരും പേടിക്കല്ലേ. ഇത്തിരി കനത്തിലായിക്കോട്ടേ എന്നു കരുതീട്ടാ. അത് മാത്രേള്ളൂ. ഉള്ളിലൊന്നൂല്യ. അത് കണ്ടിട്ടെങ്കിലും നാലാള് കൂടുതല് വന്നാലായില്ലേ എന്നൊരു പാഴ് മോഹം. <br />
<br />
പിന്നെന്തിനാ ഈ അറിയാത്ത പണിക്ക് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടത് എന്ന് ചോദിച്ചാല് എന്താപ്പോ പറയ്വാ. വെറുതെ ഒരു തോന്നലിന്റെ പുറത്ത് എന്നേ പറയാന് പറ്റൂ.<br />
<br />
അല്ലാ, എന്നെ കുറ്റം പറയാന് പറ്റ്വോ?എന്തൊക്കെയോ എഴുതി കൂട്ടണമെന്ന് മോഹം. പക്ഷെ ഒന്നും വരുന്നില്ല. എവിടെപ്പോയി എന്റെ ഭാവനയൊക്കെ? (ആ വാക്ക് പറയാന് പാടുണ്ടോ ആവോ). എന്നാലും ഇന്നെനിക്കു എന്തെങ്കിലും എഴുതിയേ പറ്റൂ. എന്താന്നറിയ്വോ. ഇന്ന് ഉറക്കത്തില് നിന്ന് എണീറ്റതു തന്നെ ഒരു ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റ് ഇടുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടു കൊണ്ടാണേയ്. ഇനി ഇപ്പൊ അത് ചെയ്തില്യാന്ന് വച്ചാല് ആ പഴമൊഴി തന്നെ തെറ്റാണെന്ന് വരില്ലേ. നമ്മളായിട്ട് അങ്ങനെ ഒന്ന് ചെയ്യാന് പാടുണ്ടോ. പുലര് കാലത്ത് കണ്ട സ്വപ്നം ഫലിക്കുമെന്നല്ലേ.<br />
<br />
പിന്നെ അത്രയ്ക്കങ്ങോട്ട് വെഷമിക്കേം വേണ്ടാ. എന്താന്നു വച്ചാല് കണ്ടമാനം പേരൊന്നും വന്നു വായിക്കാനും വിമര്ശിക്കാനുമൊന്നൂല്യല്ലോ. . ഏറിയാല് അഞ്ചോ എട്ടോ. അത്രയല്ലേള്ളൂ. അപ്പൊ ഇത്തിരി നിലവാരം കുറഞ്ഞൂന്നു വച്ചിട്ട് ഒന്നും സംഭാവിക്കാനൂല്യ.<br />
<br />
മനസ്സിനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തീന്നൊരു സമാധാനംണ്ടല്ലോ. അതല്ലേ വല്യ കാര്യം.<br />
<div>
<br /></div>
ഈ എഴുത്തുകാരിക്ക് എന്താ വട്ടായിപ്പോയോ. അതല്ലേ ഇപ്പൊ മനസ്സില്. ഉവ്വ്, എനിക്കറിയാം.<br />
<br />
ഇനി അതിനടിയില് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ഒന്ന് എഴുതി പിടിപ്പിക്കണ്ടേ.എന്താപ്പൊ എഴുതണേ. ആലോചിച്ചിട്ട് ഒരു പിടിയില്യ. ഒന്നുമില്ല എന്നതല്ലേ സത്യം. ഇനിയിപ്പോ അത് തന്നെയാവുമോ ഈ പറഞ്ഞ സംഭവം -- നിരര്ത്ഥകത (പറയാന് തന്നെ എന്തൊരു പാട്)<br />
<br />
ജീവിതത്തിന്റെ നിരര്ത്ഥകത എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്.... എന്താപ്പോ ഞാന് പറയണ്ടേ. സംഭവം കൊള്ളാം, ല്ലേ. പക്ഷെ സംഗതി എനിക്ക് എടുത്താല് പൊന്തൂല്ല. ഇത്തിരി കട്ടി കൂടീല്ലേന്നൊരു തോന്നല്. കൊള്ളാവുന്ന ട്രൌസര് ഇട്ടാപ്പോരെ? അത് മതി. അതാ നല്ലത്...<br />
<br />
അപ്പൊ തല്ക്കാലത്തേക്ക് അത്രേള്ളൂ. ഞാന് വരാം ഭാവന തെളിഞ്ഞു വരുമ്പോള്, വന്നു വിളിക്കുമ്പോള്. <br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി. <br />
<br />
<br />
</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-41860700251590963242017-03-03T14:27:00.000+05:302017-03-03T14:27:50.436+05:30ഒരു കൊച്ചുവെളുപ്പാന് കാലത്ത്....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
രാവിലെ ചായ ഉണ്ടാക്കാന് നോക്കിയപ്പോള് പാത്രത്തില് പഞ്ചസാര ഒട്ടും ഇല്ലാ. അതിനെന്താ, ഞാന് മിടുക്കിയല്ലേ. സ്റ്റോര് റൂമില് ഇത്തിരി കാണുമല്ലോ, പാത്രത്തിലിടാതെ ഇത്തിരി അവിടെ ബാക്കി ഉണ്ടാവും. ഞാനാരാ മോള്. അയ്യേ പറ്റിച്ചേ എന്ന് സ്വയം പറഞ്ഞ്, പോയി എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നാല് മതിയല്ലോ.<br />
<br />
എന്നാല് അന്ന് സ്റ്റോര് റൂം ശരിക്കെന്നെ അങ്ങ് പറ്റിച്ചുകളഞ്ഞു. അടിയന്തിര ഘട്ടത്തിലുപകരിക്കാന് പാത്രത്തിലിടാതെ മാറ്റിവക്കുന്ന ഒരിത്തിരി പഞ്ചസാര. പക്ഷെ അന്ന്, കുട്ടയില് നോ പഞ്ചസാര. ഇതിനു മുന്പൊരു അടിയന്തിര ഘട്ടം വന്നുകാണണം. <br />
<br />
സമയം രാവിലെ ആറു മണി. കൃഷ്ണന്കുട്ടി കട തുറക്കാന് 7 മണിയെങ്കിലും ആവണം. അപ്പുവിനാണെങ്കില് ഒരു 6.30 നെങ്കിലും ഇറങ്ങണം എയര് പോര്ട്ടിലേക്ക്. ഇനിയും മാസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു വരാന് പോകുന്ന അവനു അതിരാവിലെ മധുരമില്ലാത്ത ചായ കൊടുക്കുന്നതെങ്ങനെ.<br />
<br />
എന്താപ്പോ ചെയ്യാ. എന്ത് ചെയ്യാന് . അയലോക്കത്തു നിന്നു വായ്പ വാങ്ങുക തന്നെ. ഇത്തിരി മടിയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ പോണതും വാങ്ങണതുമൊന്നും ഞാനല്ലല്ലോ. മോളല്ലേ, അപ്പൊ സാരല്യ. (നല്ല ബെസ്റ്റ് അമ്മ).<br />
<br />
പേടിച്ചു പേടിച്ച് അവളോട് പറഞ്ഞു. ഈ കൊച്ചു വെളുപ്പാന് കാലത്ത് വായ്പ വാങ്ങാന് പോണതിന്റെ മുഴുവന് ഈര്ഷ്യയും നിറച്ച് അവളെന്നെയൊന്നു നോക്കി.എന്റമ്മോ, അത് കണ്ടപ്പോള് തോന്നി ഇതിലും ഭേദം അവനു മധുരമില്ലാത്ത ചായ കൊടുക്കായിരുന്നൂന്ന്. എന്നാ പിന്നെ ഞാന് തന്നെ പൊക്കോളാം എന്ന് പറയാനൊന്നും മെനക്കെട്ടില്ല.<br />
<br />
പോട്ടെ, സാരല്യാ. ചന്ദ്രമതി ചേച്ചിയല്ലേ. ഞങ്ങള് തമ്മില് കൊടുക്കല് വാങ്ങലുകള് ധാരാളമുണ്ട് താനും. സത്യം പറയാല്ലോ, കൊടുക്കലില് അല്ലാ, വാങ്ങലില് ആണ് എനിക്ക് കൂടുതല് താല്പര്യം. ഒരു മാസത്തില് പകുതി ദിവസം അവരിവിടെ കാണില്ല. പിന്നെ ബാക്കി പകുതി ദിവസം ഞാനും.<br />
<br />
തിരിച്ചെത്തുന്ന ദിവസങ്ങളില് ചോറ് മാത്രം വച്ചാല് മതി. പുളുങ്കറിയോ, സാമ്പാറോ, മെഴുക്കു പുരട്ടിയോ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ചേച്ചി തരും. <br />
<br />
ഞാന് കൊടുക്കുന്നത് mostly uncooked items ആയിരിക്കും. രണ്ട് വഴുതനങ്ങ, <br />
ഒടിഞ്ഞു വീണ കായ ഒരു പടല, ചേമ്പിന് തണ്ട്, മുരിങ്ങയില, etc. etc. അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനു വച്ചോട്ടെ, അതല്ലേ നല്ലത്!<br />
<br />
അവര് പോയാല് ഞാന്, ഞാന് പോയാല് അവര്, പത്രം എടുത്തു വക്കണം. അതും പതിവ് CONTRACT ല് പെടും. <br />
<br />
ഇത്തരം ഒരു ചുറ്റുപാടില് മതിചേച്ചിയുടെ (സ്നേഹം വരുമ്പോള് ഞാനങ്ങിനെ വിളിക്കും) പാത്രത്തിലെ പഞ്ചസാര എന്റെയും കൂടിയല്ലേ. പക്ഷേ എനിക്ക് തെറ്റി. അവള് കൊണ്ടുവന്നത് ഒരു ചായക്ക് മാത്രമുള്ള പഞ്ചസാര. തന്നത് ചേച്ചിയല്ല, ചേട്ടന്.<br />
<br />
തല്ക്കാലം കൂടുതലൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല. അവന് ചായ കൊടുത്തു പറഞ്ഞുവിട്ടു.<br />
<br />
അങ്ങനെയായാല് പറ്റില്ലല്ലോ. ഞാന് പഞ്ചസാര വാങ്ങിയപ്പോള്, ഒരു പൂ മാത്രം ചോദിച്ചപ്പോള് ഒരു പൂക്കാലം കൊടുത്ത പോലെ, (അതിവിടെ ശരിയാവില്ല അല്ലെ. ആ, എന്നാലും പോട്ടെ സാരല്യ). ആ പാത്രം നിറയെ പഞ്ചസാര, കൊടുത്തയക്കേണ്ട കാര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല, എന്നാലും കൊടുത്തയച്ചു. എനിക്ക് അത്രയ്ക്ക് സങ്കടമുണ്ടായിരുന്നേയ്. again, കൊണ്ടുപോയത് മോളാട്ടോ.<br />
<br />
തിരിച്ചു വന്ന അവളുടെ മുഖം ഒരു കൊട്ടക്ക്. കാര്യമായിട്ടെന്തോ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. കിട്ടിയത് അതേപടി അവളെനിക്കു HAND OVER ചെയ്തു. വയറു നിറഞ്ഞു. സംഗതി ഇത്ര രൂക്ഷമായിരുന്നൂന്ന് അപ്പഴല്ലേ പിടികിട്ടിയത്. അന്ന് ഈ ഏരിയയിലെ സ്റ്റോര് റൂം പറ്റിക്കല് ദിനമായിരുന്നു പോലും. അവരുടെ സ്റ്റോര് റൂമും അവരെ പറ്റിച്ചൂത്രേ. അവിടെ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന പഞ്ചസാരയാ അവര് പോലും വേണ്ടെന്നു വച്ചിട്ട് എന്റെ അപ്പൂനു വേണ്ടി തന്നത്.<br />
<br />
ആ ചേട്ടന് ഒരു വാക്ക് പറയായിരുന്നില്ലേ . വേണ്ട, രണ്ട് വാക്ക്. ഇവിടെ ഇത്രേള്ളൂന്ന്. എന്തൊക്കെ ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നു. ഇതിനാ പറയണേ വേണ്ടത് വേണ്ട സമയത്ത് പറയണംന്ന്. ഇനി അതാ ചേട്ടന് പഠിക്കൂന്നു തോന്നണില്ല.<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-85598889468027060522017-01-19T12:22:00.000+05:302017-01-19T12:22:10.800+05:30സുഖമാണിവിടെ......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
എവിടെയെല്ലാമോ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞു. അവസാനം ഞാനിതാ തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു, എന്റെ താവളത്തിലേക്ക്. അല്ലാതെവിടെ പോകാന്. മറ്റാരുണ്ട്, ഒരിക്കല് ഉപേക്ഷിച്ചുപോയിട്ടും പരിഭവലേശമില്ലാതെ വാതിലുകള് മലര്ക്കെ തുറന്നിട്ട് എന്നെ കാത്തിരിക്കാന്, എന്തെ ഇതുവരെ വന്നില്ല എന്ന് പരിഭവിക്കാന്. ഇതല്ലേ എന്റെ സ്വര്ഗ്ഗം.<br />
<br />
എന്നാല് പിന്നെ ഈ സ്വര്ഗ്ഗം ഉപേക്ഷിച്ച് എന്തിനു പോയി എന്ന് ചോദിച്ചാല് എന്താ ഞാന് പറയുക.<br />
<br />
എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു കൂടെ പോന്ന എന്നോടൊരു വാക്ക് പറയാതെ, എന്നെ കൂടെ കൂട്ടാതെ, പാവം ഇവള് തനിയെ ഇനി എന്ത് ചെയ്യുമെന്നോര്ക്കാതെ, ഒന്ന് യാത്ര ചോദിക്കാന് പോലും നില്ക്കാതെ ഒരു സുപ്രഭാതത്തില് എന്നില് നിന്നകന്നകന്നു പോയപ്പോള്, എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു, എന്ത് ചെയ്യണം, എവിടേക്ക് പോണം എന്ന്. ശൂന്യതയായിരുന്നു ചുറ്റും.<br />
<br />
ഒന്ന് തിരിച്ചു വന്നിരുന്നെങ്കില്, ഇതിത്തിരി കടുത്ത ക്രൂരതയായിപ്പോയില്ലേ, ഇത്രയും വേണമായിരുന്നോ എന്നോട് എന്ന് ചോദിക്കാമായിരുന്നു. അതിനിനി വരില്ലല്ലോ! കൊതിയാവുന്നു ഒന്ന് പിണങ്ങാന്, ഒന്ന് വഴക്കിടാന്.<br />
<br />
എവിടൊക്കെയോ അലഞ്ഞു നടന്നു. ഇതാ ഞാന് തിരികെയെത്തിയിരിക്കുന്നു എന്റെ താവളത്തിലേക്ക്. എന്റെ മോഹങ്ങള് പൂവിട്ട, തളിരിട്ട, എന്റെ പ്രണയം പൂത്തുലഞ്ഞ എന്റെ കൂട്ടിലേക്ക്, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനില്ലാത്ത ഈ വീട്ടിലേക്ക്. ഹൌസിംഗ് ലോണെടുത്തും ചിട്ടി പിടിച്ചും ഞങ്ങള് പണിത ഈ വീട്ടിലേക്ക്. ഞാന് തനിയെ.<br />
<br />
എന്നാലും എനിക്ക് സുഖമാണിവിടെയിപ്പോള്. ഏകാന്തതയെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ഞാന്. തെറ്റിയ പതിവുകളെല്ലാം വീണ്ടും തുടങ്ങണം.. മുടങ്ങിയ ചിട്ടകളും. ഒന്നിനുമില്ല ഒരു മാറ്റവും. എല്ലാം പഴയ പോലെ. എല്ലാമുണ്ട്. ഒരാളൊഴികെ....<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി. </div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-84997474942982992062017-01-12T00:31:00.001+05:302017-01-12T00:31:27.831+05:30ആതിര, തിരുവാതിര.... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;">ഇന്ന് ധനു മാസത്തിലെ തിരുവാതിര. ശ്രീ പരമേശ്വരന്റെ പിറന്നാള്.</span><br />
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;"><br /></span>
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;">സുമംഗലികള് നെടു മംഗല്യത്തിനും കന്യകമാര് നല്ല ഭര്ത്താവിനെ </span><span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;"> കിട്ടാനും വേണ്ടി നോമ്പ് നോല്ക്കുന്ന നാള്. </span><br />
<div>
<br /></div>
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;">ഇന്നു് വൈകീട്ടു തുടങ്ങി പാതിരാപ്പൂ ചൂടുന്നതു വരെ.. എല്ലാത്തിനും അകമ്പടിയായി തിരുവാതിരകളിയും.</span><br />
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;"><br /></span>
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;"> ഒരു പൂത്തിരുവാതിരക്കാരിയും ഉണ്ട്ട് ഇത്തവണ. (കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ആദ്യത്തെ തിരുവാതിര). അതുകൊണ്ട് ഇത്തിരി കേമാണ്. സ്പോണ്സര്ഷിപ്പ് </span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;">അവരുടെ വക.</span></span><br />
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8yy033h-8wYJy-GiApxLrdfBU64QwALpfVYaWJZ3k3EvY8OCfTgsBZSMdM0uRNtKozO-A72c8kia_ieMSLywiVYZliP_v7ruKMsyquFfavsvBUA5ru64N74OrFFhUsJ2op7-53nIlPjg/s1600/P2100095.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8yy033h-8wYJy-GiApxLrdfBU64QwALpfVYaWJZ3k3EvY8OCfTgsBZSMdM0uRNtKozO-A72c8kia_ieMSLywiVYZliP_v7ruKMsyquFfavsvBUA5ru64N74OrFFhUsJ2op7-53nIlPjg/s400/P2100095.JPG" /></a><br />
<br />
അമ്പിളി അമ്മാവന് ആകാശത്തും<br />
ആറ്റിലും.....<br />
<br />
കണ്ടോ ഒരു നാണവുമില്ലാതെ പെണ്ണുങ്ങള് തുടിച്ചു കുളിക്കുന്നതും നോക്കി അങ്ങനെ നിക്കുന്നത്!<br />
<br />
ഞങ്ങളുടെ കുറുമാലി പുഴയുടെ മീതേ, കടവിന്റെ നേരെ മുകളില്, അങ്ങിനെ നില്ക്കുകയാ കക്ഷി. എന്തൊരു ഭംഗിയായിരുന്നെന്നോ അത് കാണാന്. ഉപ്പുമാവും പഴവും പുഴുക്കും കൂവപ്പായസവുമെല്ലാം കഴിച്ച് കളി തുടങ്ങാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാ എല്ലാരും. ഞാന് മാത്രം അമ്പിളി മാമനേം നോക്കി നിന്നാ അതെങ്ങിനെ ശരിയാവും.<br />
<br />
എന്നാ ഇനി കുറച്ചു നേരം തിരുവാതിര കളി കണ്ടേക്കാം.<br />
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;">കുളി കഴിഞ്ഞ്, ഈറന് മാറി മുണ്ടും നേരിയതും ചുറ്റി, ദശപുഷ്പം തലയില് ചൂടി, മൂന്നും കൂട്ടി ചുവപ്പിച്ചു് (101 വെറ്റില മുറുക്കണമെന്നാണ്) തിരുവാതിര കളിക്കുന്നതു കാണാനൊരു ചന്തം തന്നെയാണേയ്. ശരിക്കും.</span><br />
<span style="background-color: #dddd99; color: #333333; font-family: Georgia, serif; font-size: 15.73px;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;">കാണാന് അത്യാവശ്യം ആണുങ്ങളുമുണ്ട്. ചിലര് ഭാര്യക്കു കൂട്ട് വന്നവര്. രാത്രിയല്ലേ, പെണ്ണുങ്ങള് തന്നെയല്ലേ., കാലം ചീത്തയല്ലേ, എന്ന നല്ല മനസ്സോടെ വന്നവര് മറ്റു ചിലര്. പെണ്ണുങ്ങളുടെ കളി കാണാന് വന്നതാണെന്ന് പറയാന് ഒരു കുഞ്ഞു മടി. അത്രേള്ളൂ. </span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;">പാതിരാപ്പൂവ് ചൂടാന് പോയിരിക്കുന്നു. വായ് കുരവ കേള്ക്കാം. </span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;">ഇനിയിപ്പോ വെറ്റിലയും മുറുക്കി കൂടുതല് പരദൂഷണവും കുറച്ചു കളിയുമായി ഉറങ്ങാതെ നേരം വെളുപ്പിക്കണം.</span></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;"><br /></span></span>
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: #dddd99; font-size: 15.73px;"><br /></span></span></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-22304965092235185802016-12-15T22:56:00.001+05:302016-12-16T13:50:02.320+05:30ഒരിക്കല് കൂടി..... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
2016 കഴിയാറാവുന്നു. ഇനി വെറും പതിനഞ്ചു ദിവസങ്ങള് മാത്രം. അത് കഴിഞ്ഞാലോ നമ്മളാരും ഇന്നു വരെ കാണാത്ത കാല യവനികക്കുള്ളില് അതും മറഞ്ഞുപോവും.<br />
<br />
എന്റെ "എഴുത്തോല" ഞാനിന്ന് വെറുതേ ഒന്ന് തുറന്നു നോക്കി. ഒരു വര്ഷത്തിലേറെയായി ഞാനൊരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടിട്ട്. 2016 ല് ഒന്നുമേയില്ല.<br />
<br />
2007 മുതല് തുരുതുരേ എഴുതിയിരുന്ന ഞാന് (30-40 ല് നിന്ന് രണ്ടോ മൂന്നിലെക്കൊക്കെ ചുരുങ്ങിപ്പോയിരുന്നു എങ്കിലും) 2016 നെ അങ്ങനെയങ്ങ് ഒഴിവാക്കാമോ? ഞാന് ചെയ്യുന്ന ഒരു അനീതിയോ അവഹേളനമോ ഒക്കെ ആയിപ്പോവില്ലേ അത്.. ഏയ്, അതെന്തായാലും വേണ്ട. ബൂലോകത്ത് നിന്ന് പേരെങ്ങാനും വെട്ടിയാലോ, അതും വേണ്ട.<br />
<br />
കേട്ടാല് തോന്നും എന്റെ ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റില്ലാതെ പാവം സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കയായിരുന്നു എന്ന്. അങ്ങനെ ഒന്നൂല്യാട്ടോ, വെറുതെ ഒരു ഭംഗിവാക്ക് പറഞ്ഞുന്നേള്ളൂ.. ഇനിയിപ്പോ അങ്ങനെയാണെന്നു തന്നെയിരിക്കട്ടെ. ഞാന് രണ്ട് വാക്ക് എഴുതിയാല് തീരാവുന്നതല്ലേയുള്ളൂ.<br />
<br />
പാവം 21016 ആണെങ്കില് എനിക്കൊരു ദോഷവും ചെയ്തിട്ടില്ലാ താനും. ചില ചില്ലറ നല്ല കാര്യങ്ങള് കിട്ടിയിട്ടില്ലേന്നു ചോദിച്ചാല് കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ട് . <br />
പിന്നെ തീരുമാനം പെട്ടെന്നായിരുന്നു.എന്നാ പിന്നെ ഒന്ന് പോസ്റ്റുക തന്നെ,<br />
<br />
മനസ്സില് ഒന്നുമില്ല. പിന്നെ ശൂന്യതയില് നിന്നു വരുമോ? എന്നാലും അങ്ങു തുടങ്ങുന്നു.<br />
<br />
ഇപ്പോള് ബൂലോകത്തെ ചിട്ടകളറിയില്ല, രീതികളറിയില്ല, പഴയ കൂട്ടുകാര് എത്ര പേര് ഇപ്പഴും ഇവിടെ ഉണ്ടെന്നറിയില്ല. എന്നാലും ആ പഴയ<br />
എഴുത്തുകാരിയെ തിരിച്ചറിയുന്ന ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കാണുമായിരിക്കും.<br />
<br />
ഇതോടെ അങ്ങ് അപ്രത്യക്ഷയാവുമെന്നു കരുതണ്ട. കുറച്ചു കാലമായിട്ടതാണല്ലോ പതിവ്. ഇല്ലാ, പൂര്വ്വാധികം ശക്തയായി തുടരാന് തന്നെയാ തിരുമാനം.<br />
<br />
ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വരും, കാണും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ, സ്നേഹത്തോടെ,<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.. </div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-39312693342074261072015-11-23T11:11:00.000+05:302015-11-23T11:35:28.331+05:30അതിഥികൾ വിരുന്നു വന്നപ്പോൾ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഇതെന്താ കിളികളുടെ മഹാ സമ്മേളനമോ?<br />
<br />
ഇപ്പോൾ എന്നെ ഉണർത്തുന്നതവരാണ്. വെളുപ്പിനു നാലരക്കും അഞ്ചിനുമൊക്കെ. അവർക്കുറക്കമില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. അതിനെങ്ങനെയാ ടിവി യും നെറ്റുമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ. സോ നേരത്തേ 7 മണിക്കും 8 മണിക്കുമൊക്കെ കയറിക്കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടാവും. പിന്നെ നേരത്തേ ഉണരാതെ വയ്യല്ലോ!. എന്തൊരു ബഹളമാ...<br />
<br />
പണ്ട് ഒരുപാട് കിളികൾ വരുമായിരുന്നു. പിന്നെപ്പഴോ അവരൊന്നും വരാതായി. ഇപ്പഴിതാ വീണ്ടുമെത്തിയിരിക്കുന്നു, കൂട്ടമായി.<br />
<br />
പിന്നിലെ ജാതിമാരത്തിലാ വാസം. <br />
<br />
എന്തൊക്കെ കിളികളാ? പൂത്താങ്കീരി , മൈന, ചെമ്പോത്ത്, പൂച്ചവാലൻ, മഞ്ഞക്കിളി, മരംകൊത്തി, പേരറിയാത്ത കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കുരുവികൾ, കുയിൽ, മയിൽ, അങ്ങനെയങ്ങനെ ..<br />
<br />
മയിൽ എന്ന് വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലാട്ടോ. നേരത്തേ പറഞ്ഞ എല്ലാരുടേം നേതാവായിട്ട് രണ്ട് മയിലുകളും ഉണ്ട് . ഒരു ആണ്മയിലും ഒരു പെണ്മയിലും. മധുവിധുകാലത്ത് നാട് കാണാൻ പുഴ നീന്തി വന്നതാ. ഈ നാടങ്ങ് (നാട്ടുകാരേം) ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. പിന്നെ തിരിച്ചുപോയില്ല.<br />
<br />
അതുപോലെ വിരുന്നു വന്ന മറ്റൊരുത്തി കൂടിയുണ്ട്. വെളുത്തു ചുവന്ന ഒരു സുന്ദരി. അതിന്റെ തലക്കനോമുണ്ട്. എപ്പഴും ഒറ്റക്കാ. ആരുടേം കൂടെ കൂടില്ല. എന്തിനാ അങ്ങനെ കരുതണേ അല്ലേ പാവം, ഒരുപക്ഷേ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ ദു:ഖത്തിലായിക്കൂടേ ?<br />
<br />
തൂങ്ങികിടക്കുന്ന ചട്ടികളിൽ കൂട് കൂട്ടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന കുഞ്ഞു കുരുവികൾ, സിറ്റ് ഔട്ടിലെ കസേരകളിൽ വന്നിരിക്കുന്നവർ , ജനലിന്റെ ചില്ലിൽ തട്ടി കളിക്കുന്നവർ എന്ന് വേണ്ടാ, അവർക്ക് പ്രവേശനമില്ലാത്ത സ്ഥലങ്ങളില്ല. ഇന്നലെ വരെ വീടിനുള്ളിൽ കടന്നിരുന്നില്ല. ഇന്നലെ ദാ ഒരുത്തൻ (അതോ ഒരുത്തിയോ) അടുക്കളയിലെ സ്ലാബിൽ വന്നിരിക്കുന്നു. വന്നുവന്നവിടം വരെയായി.<br />
<br />
മാവിലും, പേരയിലും, കണിക്കൊന്നയിലും, ജാതിമരത്തിലുമൊക്കെയായി അവരങ്ങിനെ ആർമ്മാദിക്കുകയാണ്. <br />
<br />
എന്താ എല്ലാരും കൂടി ഇവിടെത്തന്നെ തമ്പടിച്ചിരിക്കുന്നതാവോ? ആരുമില്ല ഉപദ്രവിക്കാൻ, പിന്നെ ഇഷ്ടംപോലെ സദ്യ വട്ടവുമുണ്ട്. <br />
<br />
പേരക്കയുണ്ട്, പാഷൻ ഫ്രൂട്ട്, പപ്പായ പഴുത്ത് നിക്കുന്നു. ആത്തച്ചക്ക, കാലം തെറ്റി ഉണ്ടായ മൂവാണ്ടൻ മാങ്ങയുണ്ട് . കായക്കുല മൂക്കുന്നതിനു മുൻപേ കൊത്തി ത്തുടങ്ങും. അപ്പുറത്തെ പറമ്പിൽ ചാമ്പക്കയുണ്ട് ( അതിരുകൾ അവര്ക്ക് ബാധകമല്ലല്ലോ). പഴുത്ത കാന്താരി മുളകിനെ പ്പോലും വെറുതെ വിടുന്നില്ല. പിന്നല്ലേ. <br />
<br />
നല്ല ബുദ്ധി തോന്നിയാൽ ഞാനും ഇത്തിരി അരിമണിയോ പയറു മണിയോ ഒക്കെ ഇട്ടു കൊടുക്കും. പരമ സുഖമല്ലേ. ഇതിൽ പരമെന്തുവേണം?<br />
<br />
പിന്നെ കരുതിയിട്ടുണ്ടാവും പാവം എഴുത്തുകാരി ഒറ്റക്കല്ലേ, ഒരു കമ്പനി ആയിക്കോട്ടെ എന്നു്. <br />
<br />
എന്തിനു പറയുന്നു, അങ്ങനെ എല്ലാരും കൂടി ഒരു ഉത്സവമേളം ഒരുക്കിയിരിക്കയാണിവിടെ. കുറെ നാൾ കഴിയുമ്പോൾ ഇവിടം മടുത്ത്, മറ്റെങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോവാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു. എന്നെ വിട്ട് പോവില്ലായിരിക്കും. അല്ലേ?<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-74450502265433765592015-07-10T12:03:00.000+05:302015-07-10T12:03:32.552+05:30മുത്തും പവിഴവുമല്ല...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കടലിനേക്കാൾ ആഴമുള്ള മനസ്സ്.<br />
<br />
എന്തെല്ലാമാണതിൽ അവൾ ഒളിപ്പിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്നതു്? മുത്തും പവിഴവുമില്ല, സ്വപനങ്ങളുമില്ല. <br />
മറിച്ചു നിറയെ വേദനയും സങ്കടങ്ങളും.<br />
<br />
ഒരു തെറ്റു ചയ്തു. അതിന്റെ വില ഈ ജിവിതമത്രയും കൊടുത്തിട്ടും തീർന്നില്ലെന്നോ!<br />
<br />
അവൾ മാത്രമല്ലല്ലോ തെറ്റുകാരി. അയാൾക്കു് പക്ഷേ എല്ലാം മറന്നു മറ്റൊരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞു. അവൾക്കതിനു കഴിഞ്ഞില്ല. അത്രയേറെ സ്നേഹിച്ചുപോയി അയാളെ. <br />
<br />
സമൂഹം ഇപ്പഴും അവളെ ക്രൂശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇന്നും കിട്ടിക്കാണും എന്തെങ്കിലും. അതാവും എന്നെ കാണാൻ വന്നതു്.<br />
<br />
എല്ലാവരും തെറ്റുകാരി എന്ന് കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന അവൾ എന്തിനവളുടെ സങ്കടങ്ങൾ എന്നോടു മാത്രം പറയുന്നു. എന്നെക്കൂടി സങ്കടപ്പെടുത്താനോ? അതോ എല്ലാം ക്ഷമയോടെ കേട്ടിരുന്നിട്ട് പോട്ടെ, സാരമില്ലെന്നു പറഞ്ഞൊന്നാശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് കേൾക്കാനോ .<br />
<br />
മനസ്സിലുള്ളത് മുഴുവൻ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീരുപോലും വരാതെ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ട് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തതുപോലെ നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സാണസ്വസ്ഥമായതു്. എന്നിട്ടെന്നോടൊരു ചോദ്യവും. എന്തിനാ നിന്റെ മുഖം വാടിയതു്. എനിക്കിതൊക്കെ ശീലമായിപ്പോയില്ലേ എന്നു്.<br />
<br />
ഇനിയുമവൾ വരും. ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്തതുപോലെ, ഒരുപാട് പുതിയ വിശേഷങ്ങളുമായി. <br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-24560960146809261982015-06-09T21:11:00.001+05:302015-06-09T21:11:24.901+05:30ഒരു തിരിച്ചുവരവ് ........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഞാൻ എന്താണെഴുതാൻ പോകുന്നതു്, അറിയില്ല.<br />
<br />
ഒരു വർഷത്തിലധികമായി ഈ ഭാഗത്തേക്കൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ട്. എഴുതാറില്ല വായിക്കാറുമില്ല . പഴയ കൂട്ടുകാർ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ബൂലോഗത്തുണ്ടോ അതോ എന്നെപ്പോലെ വനവാസത്തിലായിരിക്കുമോ . അതുമറിയില്ല.<br />
<br />
അല്ലാ, എഴുതാനിപ്പോൾ കാര്യമായിട്ടെന്താ ഉള്ളത്. പ്രത്യേകിച്ചൊന്നുമില്ലെന്നു കൂട്ടിക്കോളൂ.<br />
<br />
കുറു മാലി പുഴയിലെ വെള്ളം ഒരുപാട് ഒഴുകിപ്പോയി.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaDrVnOFd3306oVvkHdmVwzkQ1qfS0twndhyphenhyphenv3oQM2GDk3v9HjChdC2kGHnodNUE30Rglw-b133NXUhSNCCc7y6yRqpejMWMet54lhxi9hb72qzMfGFxS-bDRXOMe8rhnrfga0Kx0vwzg/s1600/IMG_0428.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaDrVnOFd3306oVvkHdmVwzkQ1qfS0twndhyphenhyphenv3oQM2GDk3v9HjChdC2kGHnodNUE30Rglw-b133NXUhSNCCc7y6yRqpejMWMet54lhxi9hb72qzMfGFxS-bDRXOMe8rhnrfga0Kx0vwzg/s400/IMG_0428.JPG" width="400" /></a><br />
<br />
<br />
ഓണം വന്നു, വിഷു വന്നു , മഴക്കാലം, മഞ്ഞുകാലം എല്ലാം വരുന്നു. (കാലം മാത്രമേ വരുന്നുള്ളൂ No മഴ No മഞ്ഞ്). കാലവർഷം തുടങ്ങി എന്ന പ്രഖ്യാ പനം വന്നു . പക്ഷേ മഴ വന്നില്ല. <br />
<br />
മറ്റൊരു മാമ്പഴക്കാലം കൂടി കഴിഞ്ഞു . ചക്ക ചീഞ്ഞുവീഴുന്നു, ആർക്കും വേണ്ടാതെ.<br />
<br />
തൽക്കാലത്തേക്കിത്രയേയുള്ളൂ. പുതിയ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളേയും തേടിയൊന്നു പോയിനോക്കട്ടെ.<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-65111314126028534412014-04-08T10:04:00.000+05:302014-04-08T10:16:01.721+05:30വേനൽമഴയിൽ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു മഴ. ഇടിമിന്നലുകളുടെ അകമ്പടിയോടെ. പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതല്ല, ദിവസങ്ങളായി കാത്തിരുന്നതുമാണ്.<br />
<br />
പുതുമഴയുടെ, പുതുമണ്ണിന്റെ ഗന്ധം. എന്താ പറയേണ്ടതു് അതിനെ. മനസ്സിനെ മഥിക്കുന്ന വല്ലാത്ത ഒരു അനുഭവമാണില്ലേ അതു്. പേരറിയാത്ത ഒരു വികാരം.<br />
<br />
മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ഈ സന്ധ്യക്കു്, തണുത്ത കാറ്റിൽ, മഴയിൽ കുളിച്ചുനിൽക്കുന്ന പ്രകൃതിയെ നോക്കി വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ഈ പൂമുഖത്തിങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോൾ എന്തൊക്കെയാനെന്റെ മനസിലൂടെ കടന്നുപോവുന്നതു്. ആർത്തിരമ്പി വരുന്ന ചിന്തകളുടെ വേലിയേറ്റവും വേലിയിറക്കവും.<br />
<br />
വീണ്ടും തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു നാട്ടിൽ. മാസങ്ങൾ, വർഷങ്ങൾ നീണ്ട പലായനത്തിനു വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട്. ഒരേകാന്തവാസത്തിനു്. <br />
<br />
ശുഷകമായിരിക്കുന്നു എന്റെ തോട്ടം. അവിടെ നിന്നു തുടങ്ങാം. എല്ലാം ഒന്നേന്നു തുടങ്ങണം. കായ്ക്കാറായ മുന്തിരിച്ചെടി പോയി. കലപിൽ കൂട്ടുന്ന പൂത്താങ്കീരികൾക്ക് ചേക്കേറാനുമുള്ള പേരമരവും പോയി, യാത്ര പോലും പറയാതെ. ഞാനിട്ടുകൊടുക്കുന്ന ധാന്യ മണികൾ കൊത്തിത്തിന്നാൻ കിളികളും, ചട്ടികളിൽ കൂട് കൂട്ടാനെത്തുന്ന അടയ്ക്കാ കുരുവികളും വന്നു തുടങ്ങി.<br />
<br />
ഞാൻ തിരിച്ചുവരുന്നു, പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക്. ബൂലോഗത്തേക്കും, നീണ്ട ഒരു വർഷത്തിനു ശേഷം.<br />
<br />
എന്റെ പഴയ കഥാപാത്രങ്ങളൊക്കെ ഇപ്പോഴുമുണ്ടിവിടെ. രാമേട്ടനും അപ്പുവും അമ്മിണിടീച്ചറുമൊക്കെ. അതുകൊണ്ട് കഥകൾക്ക് പഞ്ഞമുണ്ടാവാൻ വഴിയില്ല.<br />
<br />
വിഷു എത്തിയല്ലോ. കണിക്കൊന്ന നിറയെ പൂത്തിരുന്നു. ഇനി കുറച്ചേ ബാക്കിയുള്ളൂ. ചക്കയും മാങ്ങയും ഇഷ്ടം പോലെ. കണ്ടോ, ഈ കൊച്ചു മൂവാണ്ടൻ മാവ് നിറയേ മാങ്ങ.<br />
<div class="GCUXF0KCF2B" style="border: 0px; color: #333333; display: inline !important; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 10px 10px 0px; vertical-align: baseline;">
<div class="GCUXF0KCF2B" style="border: 0px; color: #333333; display: inline !important; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 10px 10px 0px; vertical-align: baseline;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqA9j7hlVA6Wd2HneE6A4JGmVeRdnbK5a6B4lwbSP3jQB251XLrT2a0iS9MGb6f7XvLYBAh88q2qWM9MOBhkK0LetofoeSLVcwPflfQ9P9PKk2gBHiCi92Ctay1ZPAkMq89zawrF_hU64/s1600/20140407_102716.jpg" imageanchor="1" style="background-color: transparent; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqA9j7hlVA6Wd2HneE6A4JGmVeRdnbK5a6B4lwbSP3jQB251XLrT2a0iS9MGb6f7XvLYBAh88q2qWM9MOBhkK0LetofoeSLVcwPflfQ9P9PKk2gBHiCi92Ctay1ZPAkMq89zawrF_hU64/s1600/20140407_102716.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<span class="GCUXF0KCC2B GCUXF0KCIWB" style="background-image: url(data:image/png; background-position: 0px 0px; background-repeat: no-repeat no-repeat; border: 0px; display: inline-block; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 15px; line-height: 20px; margin: 0px 5px 0px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 15px;"></span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipEQNoS66PCLL34bvC6XFhJfsVbgIJ7BBgIXVP_6lOxenbzHZOFLcHQVZ2R-W7oushTxlqZ2dOYtiud9lUQy4K2PelCWVJkVz9cqpAMQpl9m7UmdTu45V7tMC0HQG64pPLyg3Dl9nsTKI/s1600/20140330_125830-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipEQNoS66PCLL34bvC6XFhJfsVbgIJ7BBgIXVP_6lOxenbzHZOFLcHQVZ2R-W7oushTxlqZ2dOYtiud9lUQy4K2PelCWVJkVz9cqpAMQpl9m7UmdTu45V7tMC0HQG64pPLyg3Dl9nsTKI/s1600/20140330_125830-1.jpg" height="362" width="400" /></a></div>
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-69690620400144310152013-05-16T12:57:00.001+05:302013-05-16T13:01:40.385+05:30സംരക്ഷിക്കപ്പെടാന് അവകാശങ്ങളില്ലാത്തവര്.........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ആരെയാണോ ഞാനിന്നു കണി കണ്ടതു്? അല്ല, ആരെ കാണാന്. ഞാന് മാത്രമുള്ള ഈ വീട്ടില് എനിക്കു കണി കാണാനായിട്ടാരും വരില്ലല്ലോ. ഈ മുറിയിലൊരു കണ്ണാടിയില്ലാത്തതുകൊണ്ട് എന്നേത്തന്നെയാവാനും വഴിയില്ല. സോ, ഞാനാരേയും കണി കണ്ടിട്ടില്ല.<br />
<br />
രാവിലെ ചായ കുടിക്കുമ്പോള് മിനി ( എന്റെ സഹായി, വര്ഷങ്ങളായിട്ട്) വിളിച്ചു. ചേച്ചി, ഇന്നു നമുക്കു നെല്ലായിലെ പണി കഴിച്ചാലോ. ഇന്നെനിക്കൊഴിവാണ്. നാളെ മുതല് തേപ്പ് തുടങ്ങും. കെട്ടിടം പണി, വീട്ടുപണി, കല്യാണപ്പണി, പ്രസവം നോക്കല്, ആശുപത്രിയില് രോഗികള്ക്കു കൂട്ടിരിക്കല്, എന്നു വേണ്ടാ, അവള് കൈവക്കാത്ത മേഖലകളില്ല. As usual, ഭര്ത്താവ് കിട്ടുന്നതിനേക്കാള് കൂടുതല് കുടിക്കും, എവിടേയെങ്കിലും വീണുകിടക്കും. കുടുംബ ഭാരം അവളുടെ തലയില്. സ്കൂള് തുറക്കാറായി. പറ്റാവുന്നത്ര ദിവസം പണിക്കു പോണം.. ചുരുക്കത്തില് ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങളില് സോാാ ബിസി. ഒരു ദിവസം ചേച്ചിക്കു വേണ്ടി ഒഴിവെടുത്തിരിക്കയാണ്.<br />
<br />
അതുകൊണ്ട് പോയേ പറ്റൂ. എന്തൊക്കെ തിരക്കുണ്ടെങ്കിലും അതവിടെ നിക്കട്ടെ. പോയി. വീട്ടിലേയും പറമ്പിലേയും അത്യാവശ്യം പണികളൊക്കെ കഴിച്ചു.. ഒന്നുരണ്ട് പരിചയക്കാര് വന്ന കൂട്ടത്തില് ശശി വന്നപ്പോള് പറഞ്ഞു, കൊടകരേന്നു് ഞാന് രണ്ട് ചക്കയിട്ടൂട്ടോ. നല്ല ബെസ്റ്റ് ചക്ക. ഒരെണ്ണം വറുത്തു. ഒരെണ്ണം പഴുപ്പിക്കാന് വച്ചിരിക്കുന്നു. (കൊടകരയില് ഒരു പറമ്പുണ്ട്. അതില് ഒരു പ്ലാവും അതു നിറയെ ചക്കയും. ആവശ്യത്തിനു ചക്ക ഇട്ടോളാന് ഞാന് പറഞ്ഞിരുന്നു ശശിയോട്).<br />
<br />
അതു കേട്ടപ്പോള് മിനിക്കും ഒരു മോഹം, ചേച്ചി നമുക്കും രണ്ട് ചക്കയിട്ട് വറുത്താലോ. വാങ്ങുമ്പോ ഒരു ചെറിയ പാക്കറ്റിനു് 30-40 രൂപയാണ് വില. ഞാന് പറഞ്ഞു, ‘നമുക്ക്‘ വേണ്ടാ, തന്നെത്താന് ആയിക്കോളൂ., ഞാന് കൂടെ വരാം.. ഞാനാണെങ്കില് അവിടത്തെ നേന്ത്രവാഴകളെ സന്ദര്ശിച്ചിട്ടൊരുപാട് നാളുമായി. <br />
<br />
മൂവാണ്ടന് മാവില് ഇനിയും ബാക്കിയുണ്ട് കുറച്ചു മാങ്ങ. അതു മുഴുവന് പൊട്ടിച്ചു. പ്രിയൂര് മാവില് കുറേയധികമുണ്ട്. അതില് നിന്നു രണ്ടുമൂന്നെണ്ണവും. പിന്നെ ഒരു പടല നേന്ത്രക്കായും. ഒരു ബിഗ് ഷോപ്പറില് അവള് അതെല്ലാം പാക് ചെയ്തു തന്നു. അത്യാവശ്യം ഭാരമായി അപ്പോള് തന്നെ.<br />
<br />
നെല്ലായി പണികള് കഴിഞ്ഞ് കൊടകര പറമ്പിലെത്തി. വാഴകള്ക്ക് ഒന്നുംകൂടിയൊക്കെ ഒന്നു സ്മാര്ട്ട് ആവാം. വാഴകള്ക്കിടയില് നിറയേ ചീര, തനിയേ മുളച്ചതു്. പ്ലാവില് ചക്ക ഇഷ്ടം പോലെ. അടുത്ത വീട്ടിലെ ഷീല വന്നു. ഞങ്ങള് രണ്ടാളും കൂടി കുറച്ചു ചീര നുള്ളിയെടുത്തു. ആ നേരം കൊണ്ട് മിനിയും ഉണ്ണികൃഷ്ണനും(കൊടകരയില് നിന്നും വിളിച്ച ഓട്ടോ ഡ്രൈവര്) കൂടി, ഒരു അരിവാള് തോട്ടിയൊക്കെ സംഘടിപ്പിച്ച്, ചക്ക പറിച്ചു. നാലെണ്ണം മിനിക്കു്, ഒരെണ്ണം ഉണ്ണികൃഷ്ണനു്.<br />
<br />
ഓട്ടോറിക്ഷയില് കൊടകരയെത്തി ബാഗ് ബസ്സില് കയറ്റിവച്ചുതന്നു മിനി.. കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഭംഗിയായ സന്തോഷത്തില് കാഴ്ച കണ്ട് ഞാനിരുന്നു. ഇനിയിപ്പോ തൃശ്ശൂരിറങ്ങി ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ചു പോയാല് മതിയല്ലോ. എല്ലാം ശുഭം.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglM3ln4c_-L8Sgb5q9aRwR72Lum4Q2bJI7V438MToqNKEcQ6FLvjYU0CHjPpYCvWPKzIHp7Itze1ykbEyTjLT_VrSZec3MtxYozQmubH1q8NzXz5mLnpmPfoyh3gXS05l7JnAoIW9zLvg/s1600/WP_000265.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglM3ln4c_-L8Sgb5q9aRwR72Lum4Q2bJI7V438MToqNKEcQ6FLvjYU0CHjPpYCvWPKzIHp7Itze1ykbEyTjLT_VrSZec3MtxYozQmubH1q8NzXz5mLnpmPfoyh3gXS05l7JnAoIW9zLvg/s640/WP_000265.jpg" width="480" /></a></div>
<br />
<br />
കുരിയച്ചിറ കഴിഞ്ഞപ്പോള് തുടങ്ങി കുറേശ്ശെ ബ്ലോക്. എനിക്കു തിരക്കൊന്നുമില്ലല്ലോ, പോകുമ്പോള് പോട്ടെ. ഞാന് അപ്പോഴും എന്റെ മനോരാജ്യത്തിലാണ്. നിരങ്ങി നിരങ്ങി ശക്തന് സ്റ്റാന്ഡ് വരെയെത്തി. പെട്ടെന്ന് കണ്ടക്ടര് തിരക്കു കൂട്ടുന്നു, ഇറങ്ങ്, ഇറങ്ങ്.. എന്താ കാര്യം എന്നു മനസ്സിലായില്ല. ഒന്നു മനസ്സിലായി ബസ്സിനി റൌണ്ടിലേക്കെന്നല്ല, ഒരിടത്തും പോവുന്നില്ല. അവിടന്നോട്ടോ വിളിച്ചാല് കാശിത്തിരി കൂടുമല്ലോന്നോര്ത്തുകൊണ്ട് എന്റെ ബാഗും കൊണ്ട് ഞാനിറങ്ങി.<br />
<br />
ബാഗിനെന്താ ഒരു കനം കൂടുതലു പോലെ. നോക്കിയപ്പോള് അതിനുള്ളില് ഇരിക്കുന്നു ഒരു കഷണം ചക്ക. ചേച്ചിയോടുള്ള സ്നേഹക്കൂടുതലുകൊണ്ട് മിനി പറ്റിച്ച പണി.. ഒരു ഓട്ടോക്കാരനോട് ചോദിച്ചു അയാള് തലയാട്ടി. ഇല്ലെന്നു്. രണ്ടാമത്തെയാളും മൂന്നാമത്തേയാളും ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് അതു വെറുമൊരു ഇല്ല അല്ലെന്നു മനസ്സിലായി. പോലീസുകാര് ഒറ്റ വണ്ടിയും അവിടെ നിന്നു കടത്തി വിടുന്നില്ലത്രേ. NGO യൂണിയന്റെ സുവര്ണ്ണജൂബിലി സമ്മേളനത്തിന്റെ പ്രകടനം. കാല് നട യാത്രക്കാര്ക്കു മാത്രം പോകാം.നഗരം ചെങ്കൊടിയുടെ പിടിയില്.<br />
<br />
നഗരത്തില് നിന്നും, നഗരത്തിലേക്കും പോകേണ്ടവരുടെ തിരക്കു്, ഓടാതെ കിടക്കുന്ന ഓട്ടോകളും ബസ്സുകളും. ശക്തനില് ആകെ തിരക്കു്. ഓഫീസ് വിട്ടു വരുന്നവര്, എന്നേപ്പോലെ ഭാരവും വഹിച്ച് വരുന്നവര്, നടക്കാന് വയ്യാത്തവര്. എല്ലാവര്ക്കും മുന്പില് രണ്ടേരണ്ട് ഓപ്ഷന്സ്. ഒന്നുകില്, പ്രകടനവും പൊതുയോഗവുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു, പ്രകടനക്കാരൊക്കെ പിരിഞ്ഞുപോയി നഗരം സാധാരണ നിലയിലാകുന്നതുവരെ, അതായതു് മണിക്കൂറുകള് എവിടേയെങ്കിലുമിരിക്കാം അല്ലെങ്കില് രാത്രിയാവുന്നതിനു മുന്പ് വീട്ടിലെത്തണമെങ്കില് നടക്കാം. ഞാന് രണ്ടാമത്തെ ഓപ്ഷന് തിരഞ്ഞെടുത്തു. എന്റെ സ്ഥിരം ഹാന്ഡ് ബാഗും മാങ്ങയും ചീരയും കായയും നിറച്ച ബാഗും(ഭാരം 8 കിലോ, വീട്ടില് വന്ന ഉടനേ ഭാരം എത്രയുണ്ടെന്നു നോക്കി ) തൂക്കി, രണ്ട് കയ്യിലും മാറി മാറി പിടിച്ച് ഞാന് നടന്നു, നഗരത്തിന്റെ ഒരറ്റത്ത് നിന്നു മറ്റേ അറ്റത്തേക്കു്. 50 മിനിറ്റ്. എന്നേപ്പോലെ ആയിരങ്ങളും ലക്ഷ്യത്തിലെത്താന് നടന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. നഗരത്തിലെത്താന് , എത്തിയവര് പുറത്തേക്കു പോകാന്. <br />
<br />
അപ്പോഴും പ്രകടനം അവസാനിച്ചിരുന്നില്ല, നേടിയെടുത്ത അവകാശങ്ങള് സംരക്ഷിക്കുമെന്നുറക്കെ പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട്, നഗരത്തെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചുകൊണ്ട് അവര് മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-57299582552869556952013-05-10T11:50:00.000+05:302013-05-10T11:50:57.347+05:30ചില കൌതുക കാഴ്ചകള്...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ജീവിക്കാന് വേണ്ടി എന്തൊക്കെ വേഷങ്ങള് കെട്ടണം? <br />
<br />
നാട്ടിലിപ്പോള് എല്ലാ പണികളും, തെങ്ങുകയറ്റം മുതല് കിണറ് കുഴിക്കല് വരെ, സ്ത്രീകള് ചെയ്തു തുടങ്ങി. പക്ഷേ മരം വെട്ട്, അതും ഉയരമുള്ള മരത്തില് കയറി. അതില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. എന്തായാലും ഞാന് കണ്ടിട്ടില്ല.<br />
<br />
അതും കണ്ടു, ബാംഗ്ലൂരില്. പേടിച്ചിട്ടാ ഫോട്ടോ എടുത്തതു്. എന്തിനാ ഏതിനാ എന്നൊക്കെ ചോദിച്ച് പ്രശ്നമുണ്ടാക്കിയാല് പാടായില്ലേ. ചിലപ്പോള് അവരൊത്തുകൂടും. പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാമെന്നു വച്ചാല് ഭാഷയും പിടിയില്ല. ഭര്ത്താവ് പണിക്കു പോകും, കിട്ടുന്ന കാശും അതിലധികവും ചാരായം കുടിക്കും. മക്കള്ക്കെന്തെങ്കിലും കൊടുക്കണ്ടേ, അതിനു് ഈ അമ്മ തന്നെ ഇറങ്ങിയാലേ പറ്റൂ. മരം വെട്ടെങ്കില് മരം വെട്ട്. അയാള് വരുന്നതിനു മുന്പ് ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കണം കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്കു് കഞ്ഞി.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4UfqJGfGmYZiFXSf0oXRr4BDGk1RS2t81HzGsCSoKQpwS2Answ783sU9YMNPqnXhJJV35XvyW7Y5rMSePlOsv2zp9bUYtsAxkuxz26nMUUurhzvyYGZJ2P0yAGTaM005dFjBPQLDcdCQ/s1600/P4060001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4UfqJGfGmYZiFXSf0oXRr4BDGk1RS2t81HzGsCSoKQpwS2Answ783sU9YMNPqnXhJJV35XvyW7Y5rMSePlOsv2zp9bUYtsAxkuxz26nMUUurhzvyYGZJ2P0yAGTaM005dFjBPQLDcdCQ/s640/P4060001.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
ഇനി ഇതൊന്നു നോക്കൂ. കുറേ നാളത്തെ പ്രവാസത്തിനുശേഷം വീട്ടിലത്തിയപ്പോള്, ഗെയ്റ്റ് തുറക്കുന്നതിനു മുന്പേ കണ്ടൂ, നിറയേ വെളുത്ത കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു പൂക്കള്, കുലകുലയായി. ഇതേതു ചെടിയാണപ്പാ, ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല.. ആര്ച്ചില് പടര്ത്തിയിരുന്നതു് എവര്ഗ്രീന് ആയിരുന്നല്ലോ. അതിന്റെ പൂക്കളാണോ. ഏയ് അല്ല. എന്നോ ഒരു ചെറിയ കിഴങ്ങ് ശതാവരി കൊണ്ടു നട്ടിരുന്നു, ആര്ച്ചിന്റെ മറുതലയില്.മഴ പെയ്തപ്പോള് മുളച്ചതാവും. എവര്ഗ്രീനിനെയൊക്കെ നിഷ്പ്രഭമാക്കി അതു വളര്ന്നു വലുതായിരിക്കുന്നു. നിറയേ പൂക്കളും. ഞാനാദ്യമായിട്ടു കാണുകയാ ശതാവരി പൂക്കുന്നതു്.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitF4iNgMR4ZNpC-AjkASFPLwzx5VNJmeeIIeg52vJLt_Epf3P6Cqm0IRL9vSW3_6l_p5Ajm_3_orHXdzBG6EHoRvWDJaCIuYt9GjFE50eAbkWDsrJ27afRTCPmP9mS3hvKdY0lBshXu98/s1600/WP_000243.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitF4iNgMR4ZNpC-AjkASFPLwzx5VNJmeeIIeg52vJLt_Epf3P6Cqm0IRL9vSW3_6l_p5Ajm_3_orHXdzBG6EHoRvWDJaCIuYt9GjFE50eAbkWDsrJ27afRTCPmP9mS3hvKdY0lBshXu98/s640/WP_000243.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
ഇതു് ജോസേട്ടന്റെ കടയില് കണ്ടതു്. നല്ല ചൂടല്ലേ, സംഭാരത്തിനിപ്പോല് നല്ല ഡിമാന്റും. ഇനി പേരിന്റെ പിന്നിലെ കഥ. തുടക്കത്തില് സംഭാരം തിങ്കളാഴ്ച മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പിന്നെ എല്ലാ ദിവസവും ആക്കിയപ്പോള് പേരുമാറ്റിയില്ല. പകരം പേരിനൊരു വാലുകൂടി വച്ചു. സംഭവം ഉഷാര്. (കഥ ഞാന് ഊഹിച്ചതാണേയ്, ആരും പറഞ്ഞതല്ല)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfnC79WZYfv05TK6qoYfUbL5tB9f4EzMnVrkpS2Dv5ji2BADlFCa6WD10C6iWZEM72mrRNi_YqiGsLnLJ1Il5F123MOwVnvpl0bPYDZeQxtdoQQODL_5yYBIXtemCR_qOvMH6WxJzXVe8/s1600/WP_000188.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfnC79WZYfv05TK6qoYfUbL5tB9f4EzMnVrkpS2Dv5ji2BADlFCa6WD10C6iWZEM72mrRNi_YqiGsLnLJ1Il5F123MOwVnvpl0bPYDZeQxtdoQQODL_5yYBIXtemCR_qOvMH6WxJzXVe8/s640/WP_000188.jpg" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
നല്ല ചൂടല്ലേ, ഇത്തിരി സംഭാരം ഉണ്ടാക്കി നിങ്ങളുമൊന്നു കുടിച്ചു നോക്കൂ.. (പച്ചമുളക്, ഇഞ്ചി, കറിവേപ്പില, നാരകത്തിന്റെ ഇലയുണ്ടെങ്കില് ഒന്നുരണ്ടെണ്ണം, പിന്നെ മാങ്ങയുണ്ടെങ്കില് ഒന്നു രണ്ടു കഷ്ണങ്ങളിട്ട്, ഉപ്പുമിട്ട്, (മോരൊഴിക്കാന് മറക്കല്ലേ) മിക്സിയിലിട്ട് പതുക്കെ ഒന്നടിച്ചിട്ട് (അമ്മിയില് വച്ച് ചതച്ചാലും മതി). ഒന്നുരണ്ട് ഗ്ലാസ് കുടിക്കാം ഇല്ലേ? എന്താ രസം!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
എഴുത്തുകാരി.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-86204155698747565782013-04-08T08:46:00.001+05:302013-04-08T08:46:38.747+05:30എന്നാലും എന്റെ അപ്പൂ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
എന്നാലും എന്റെ അപ്പൂ എന്തിനാ എന്നോടീ ചതി? ഞാനെന്തു തെറ്റു ചെയ്തു അപ്പൂനോട്?<br />
<br />
അപ്പു എന്നോട് ചെയ്ത ചതി എന്താണെന്നല്ലേ, പറയാം.<br />
<br />
കുറേ നാളായി നാട്ടിൽ നിന്നു പോന്നിട്ട്. പലരും പലവഴിക്കു പോയി. വീണ്ടും ഒരു കൂടിച്ചേരല്. ഞങ്ങളൊക്കെ തല്ക്കാലം പോണൂട്ടോ, എന്നു പറഞ്ഞു പൂട്ടിയിട്ടു പോന്നതാ വീടിനെ. പക്ഷേ നമ്മളെത്ര ഉപേക്ഷിച്ചാലും നമ്മുടെ വരവിനെ കാത്തിരിക്കും അതു്. ഒരു നാള് തിരിച്ചു ചെല്ലണമെന്നു തോന്നുമ്പോള് പരിഭവലേശമില്ലാതെ രണ്ടു കയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കാന് സ്വന്തം വീടല്ലാതെ മറ്റെന്തുണ്ട്?<br />
<br />
എന്റെ വീടും കാത്തിരിക്കയായിരുന്നിരിക്കണം ഞങ്ങളെ. സ്വന്തം മുറ്റത്തോടിക്കളിച്ച കുഞ്ഞുങ്ങള് തിരിച്ചുവരുമ്പോള് സന്തോഷിക്കാതെ പിന്നെ.അല്ലെങ്കില് പിന്നെന്തിനാ ഞാന് നട്ടുനനച്ച ചെറ്റിയും ചെമ്പരത്തിയും ചെമ്പകവും മഞ്ഞപ്പൂവുമൊക്കെ നിറയേ പൂക്കളുമായി നിന്നതു്? മുറ്റത്തെ മൂവാണ്ടന് മാവിലും പ്രയോര് മാവിലുമൊക്കെ നിറയെ മാങ്ങ!<br />
<br />
പൂട്ടിയ ഗേറ്റ് തുറന്നു് അകത്തേക്കു കാലെടുത്ത് വച്ചപ്പോള്, ഈ ലോകത്തിലിന്നേറ്റവും സന്തോഷിക്കുന്നതു ഞാനാണെന്നു തോന്നി. ഒരുപക്ഷേ ഇനി തിരിച്ചുവരാന് കഴിയുമോ എന്നു സംശയിച്ചിറങ്ങിപ്പോയതാണ്. ലോകത്തോട് വിളിച്ചുപറയാന് തോന്നി ഞാനിതാ വീണ്ടും വന്നിരിക്കുന്നു എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സാമ്രാജ്യത്തിലേക്കു്.<br />
<br />
അതൊക്കെ ശരി. പക്ഷേ എല്ലാം ഒന്നേന്നു തുടങ്ങിയിട്ടു വേണം. വെള്ളം, വെളിച്ചം, എല്ലാം. ഭാഗ്യം, ലൈറ്റ് ഉണ്ട്. മോട്ടോര് പണിമുടക്കിലാണ്. രവിയെ വിളിക്കാം. വര്ഷങ്ങളായുള്ള എലക്ടീഷ്യന് കം പ്ലംബര് കം ഫിറ്റര് കം , etc. etc. വെള്ളം, വെളിച്ചം എന്നീ പ്രാഥമിക ആവശ്യങ്ങള്ക്കാണെങ്കില്, കക്ഷി ഓടിയെത്തും. അല്ലെങ്കിലോ, ചിലപ്പോള് മാസങ്ങളും വര്ഷങ്ങള് തന്നെയും എടുത്തെന്നും വരും. ചുരുക്കത്തില് ആവശ്യത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും പ്രസക്തിയും തീരുമാനിക്കുന്നതു് ഈ പറഞ്ഞ കക്ഷി തന്നെ.<br />
<br />
ഇനി ടി വി. നാട്ടിലുള്ള ദിവസങ്ങളില് നല്ല മലയാളം സിനിമയുണ്ടെങ്കില് കാണാല്ലോ. കേബിളിന്റെയാളും ഒരു സുഹൃത്തു തന്നെ. വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. പിള്ളേരെ വിടാം എന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് ഇത്ര പ്രോംപ്റ്റ് ആവുമെന്നു കരുതിയില്ല. ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളില് കേബിളും ടി വി യും റെഡി.<br />
<br />
നാട്ടിലെത്തി ഒന്നുരണ്ട് മണിക്കൂര്, ഒന്നുരണ്ട് ഫോണ് കാള്, എവെരിത്തിങ് റെഡി. ഞാനാരാ മോള്! ഇല്ലാത്ത കോളര് ഒന്നു പൊക്കിവച്ചു.<br />
<br />
ഇന്നത്തെ ഒരു ദിവസം ബ്ലാക് കോഫിയും ബ്കാക് ടീ യുമൊക്കെ വച്ച് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാം. നാളെ രാവിലെ അതു കണ്ടാല് ഉടനേ വരും ചോദ്യം. അമ്മക്കാ ഗോപിയേട്ടനെ വിളിച്ചൊന്നു പറയായിരുന്നില്ല്യേ. അമ്മക്കേ പറയാന് പാടുള്ളൂ, മറ്റാര്ക്കും പാടില്ല. <br />
<br />
എന്തായാലും രാവിലെ ആ ഒരു സീന് ഒഴിവാക്കുന്നതാ ബുദ്ധി. രാജുവിന്റെ കടയില് പോയി ഗോപി വന്നാല് പത്തു ദിവസത്തേക്ക് എനിക്കു രണ്ടു നേരവും പാല് വേണം എന്നു പറയാനേല്പിച്ചു. രാജു പറഞ്ഞു, ചേച്ചി ധൈര്യമായിട്ടു പോ, അതു ഞാനേറ്റു. ദേ വരുന്നു, ഗോപാലേട്ടൻ. ഉടനേ പറഞ്ഞു, എന്തിനാ മോളെ, ആ വെള്ളം മേടിക്കണേ, സൊസൈറ്റിയില് പോയാല് നല്ല പാലു കിട്ടൂല്ലോ. പിന്നെന്താ, സമയത്തിനു പോണന്നേള്ളൂ . കേട്ടുനിന്ന രാമുവിന്റെ വക സപ്പോര്ട്ട് , അതാ ചേച്ചി നല്ലതു്, നല്ല പാലു കിട്ടും. ഒരു ആറ്-ആറരയാവുമ്പഴേക്കും പോയില്ലെങ്കില് കിട്ടില്യാട്ടോ, ഉച്ചക്കു് രണ്ടു മണിക്കും. ആ കുട്ട്യോളെ പറഞ്ഞയച്ചാല് പോരേ?<br />
<br />
അതു റിസ്കാ, അതു വേണ്ടാ, വെള്ളമെങ്കില് വെള്ളം. അതു് ഉമ്മറത്തു കിട്ടുന്നതു തന്നെ നല്ലതു്.<br />
<br />
പിന്നെ സൊസൈറ്റിയായി ചര്ച്ചാവിഷയം. സമയത്തിനു തുറക്കാത്തതു്, ചിലര്ക്ക് ഇല്ലെന്നു പറയുന്നു, ചിലര്ക്കു് മാറ്റി വച്ച് കൊടുക്കുന്നു,അങ്ങിനെ അങ്ങിനെ. അവര്ക്കൊരു ചര്ച്ചാവിഷയം ഇട്ടുകൊടുത്ത സന്തോഷത്തില് ഞാനിങ്ങു പോന്നു.<br />
<br />
വീട്ടിലെത്തി പത്തു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞില്ല, ദാ വരുന്നു ഒരാള് പാല്പ്പാത്രവും കൊണ്ട്. . ഇത്ര പെട്ടെന്നിതെങ്ങിനെ എന്നത്ഭുതപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ഞാന്.. എനിക്കിന്നൊരു ലിറ്റര് മതി. സൊസൈറ്റിയില് പാല് കൊടുക്കാന് കൊണ്ട് പോയപ്പോള് വൈകി. അളക്കാന് പറ്റിയില്ല. നിരാശനായി തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോഴാണ്, രാജുവിന്റെ കടയിലെ സംവാദത്തിലെ ഒരു കക്ഷി അതിലേ കടന്നുപോയതു്. അതാണ് പാല് വീട്ടിലെത്താന് കാരണം.<br />
<br />
വന്നതു് അപ്പു. പാടത്തിനക്കരേന്നു്. അപ്പു വാചാലനായി. മറ്റുള്ളവര് തരുന്ന പാലിലെ വെള്ളത്തിന്റെ കണക്കു്, സമയത്തിലെ കൃത്യനിഷ്ടയില്ലായ്മ. വടക്കേലെ രാഘവന് നായര്ക്കു എത്രയോ വര്ഷം ഞാനാ പാലു കൊടുത്തിരുന്നേ. വേണെങ്കില് ചോദിച്ചോളൂ.. (പിന്നെ, കല്യാണാലോചനയൊന്ന്വല്ലല്ലോ, ഇത്തിരി പാലു തരാനല്ലേ, ഞാനെന്തിനാണാവോ അയാളെപ്പറ്റി അന്വേഷിക്കണേ . പിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നതു് രാഘവന് നായരോടും. അസ്സലായി. ഇന്നേവരെ ഒരു നല്ല വാക്ക് ഒരാളെപ്പറ്റി ആ മനുഷ്യന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല. ഒരു നായരോടും ഞാനന്വേഷിക്കാന് പോണില്ല.) പാലേല്പിച്ചു. അപ്പുവും ഹാപ്പി ഞാനും ഹാപ്പി. നാളെ ആറു മണിക്കു പാല് ഉമ്മറത്തുണ്ടാവും.അക്കാര്യവും റെഡി. ഇല്ലാത്ത കോളര് ഇത്തിരികൂടി കേറ്റിവച്ചു.<br />
<br />
രാജുവിനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, . ഗോപിയോട് പറയണ്ടാട്ടോ, പാലു ഞാന് വേറെ ഏര്പ്പാടാക്കി.<br />
<br />
സ്വസ്ഥമായി, സമാധാനമായി ഉറങ്ങി. നേരം വെളുത്താല് നല്ല പാലു കിട്ടും, കുട്ടികളുടെ കറുത്ത മുഖം കാണണ്ട. എന്തു സുഖം. നേരത്തേ എഴുന്നേറ്റ് ഗെയിറ്റ് തുറന്നിട്ടു. പരപരാ വെളുക്കുമ്പോള് പാല് കൊണ്ടുവരുന്ന അപ്പുവിനെ പാവം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കരുതല്ലോ. ആറു മണിയായി, ആറരയായി ഏഴായി, ഏഴരയായി പാലുമില്ല, അപ്പുവുമില്ല.<br />
<br />
വീണ്ടും രാജുവിനെ വിളിച്ചു്, ഗോപിയെ വിളിച്ച് പാല് സംഘടിപ്പിച്ചു. രാജു പറഞ്ഞു, അപ്പുവാണെന്നു പറഞ്ഞപ്പഴേ എനിക്കു സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. ആശാന്റെ ഒരു ഹോബിയാണത്രേ മനുഷ്യരെ പറഞ്ഞു പറ്റിക്കുകയെന്നതു്. കുറച്ചുകാലമായി നാട്ടിലില്ലാത്ത ഞാന് മാത്രം അതറിഞ്ഞില്ല.<br />
<br />
നാളെ ആറു മണി എന്നൊരു സമയമുണ്ടെങ്കില് പാല് ഉമ്മറത്തുണ്ടാവും എന്നു പറഞ്ഞുപോയ അപ്പുവിനെ പിന്നെ ഇന്നീ ദിവസം വരെ ഞാന് കണ്ടിട്ടില്ല. എന്തായിരുന്നു അയാളുടെ ഉദ്ദേശം . ഒരാളേക്കൂടി പറഞ്ഞു പറ്റിച്ചതിന്റെ ആനന്ദമോ. ആനന്ദിക്കാന് ഓരോരോ കാരണങ്ങള്.<br />
<br />
എന്നാലും, എന്റെ അപ്പൂ, എന്നോട് വേണമായിരുന്നോ ഇത്!<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.</div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-63772464593814569472013-02-21T12:42:00.000+05:302013-02-21T12:42:48.194+05:30കുംഭത്തിലെ മഴയും പ്രകൃതിയുടെ വികൃതികളും....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzcuLkYwJVJFOIp1IU9Rsdfhp2pas6SmD4TTSL2cUhtaQtHhDOVMjFkPStJpjYKZEx_xrZb4NepQjsNGVSKiIpsH708SrJLibLWok-RRP_rVoqc5rX5oRv2yWE-qcffSs-9XrwLb4BJds/s1600/new.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a>രാത്രി മഴ പെയ്തിരിക്കുന്നു. വേനല് മഴ. കുറേ നാളായി ഒളിച്ചു കളിക്കുന്നു. വേനൽ ചൂടിന് ചെറിയൊരറുതി. കുംഭത്തിൽ മഴ പെയ്താൽ കുപ്പയിലും മാണിക്യം എന്നല്ലേ. മാണിക്യമൊന്നും വേണ്ടാ. അങ്ങേയറ്റം ഇത്തിരി പൊന്നു മതി. വേണ്ടവർക്കു കഴുത്തിലും കയ്യിലുമൊക്കെ ഇട്ടോണ്ടു നടക്കാല്ലോ!.<br />
<br />
അങ്ങിനെ എന്റെ ഭംഗി ചുളുവിലാരുമിപ്പോ ആസ്വദിക്കണ്ടാന്നു കരുതിയാണോ എന്തോ (മഴക്കും തുടങ്ങിയോ കുശുമ്പും കുന്നായ്മയും) മഴ തുടങ്ങിയതു് രാത്രി രണ്ടു മണിക്കു്. നേരം പുലരുന്നതുവരെ പെയ്തു. എന്തിനാ അങ്ങനെ കരുതണേ അല്ലേ, ഈ വേനൽക്കാലത്ത് ആരും കുട എടുത്തിട്ടുണ്ടാവില്ല, ആരേം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ടാന്നു കരുതിയിട്ടും ആവാല്ലോ. അല്ലെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിലാ കുശുമ്പ്.<br />
<br />
ശരി, രാവിലെ പറമ്പിലൊരു കറക്കം കറങ്ങാമെന്നു വച്ചിറങ്ങി. മഴ കഴിഞ്ഞു വെള്ളത്തുള്ളികളിറ്റു വീഴുന്ന സമയത്തെ നടത്തമാണെനിക്കിഷ്ടം. അതിനിടയിൽ കുശലം ചോദിക്കാൻ കയറിവന്ന ചിലരതു മുടക്കി. നിങ്ങളിപ്പോ പോ, ഞാൻ മഴത്തുള്ളികളിറ്റു വീഴുന്ന മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ<br />
കുറച്ചുദൂരം ഒന്നു നടന്നോട്ടെ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ, എഴുത്തുകാരിക്കു വട്ടാണെന്നു നാട്ടിൽ പരക്കാൻ അധിക നേരം വേണ്ടാ. അതും വന്നതാരാണെന്നുവച്ചിട്ടാ.പരദൂഷണം കണ്ടുപിടിച്ച് തൊഴിലാക്കിയ രാഘവൻ നായരും. മോഹമൊക്കെ ഞാൻ പെട്ടിയിൽ വച്ചു പൂട്ടി. അതാ ബുദ്ധി .<br />
<br />
എന്റെ പറമ്പു വിസിറ്റ് തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഇറ്റു വീഴാൻ വെള്ളമൊന്നും ബാക്കിയില്ല.. എല്ലാം കാറ്റും വെയിലും കൊണ്ടുപോയി.<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Biizr9YOsXQ/SuPt_jt9T5I/AAAAAAAACLQ/20ATZolm1uE/s1600/PA240008%255B6%255D" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://4.bp.blogspot.com/-Biizr9YOsXQ/SuPt_jt9T5I/AAAAAAAACLQ/20ATZolm1uE/s200/PA240008%255B6%255D" width="200" /></a>അങ്ങനെ നടന്നുവന്നപ്പഴല്ലേ, കണ്ടു, പ്രകൃതിയുടെ ചില വികൃതികള്.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Xz-E87J40EU/SuPuDR9WsFI/AAAAAAAACLY/EsVib2C6tI4/s1600/PA250008%255B3%255D" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://2.bp.blogspot.com/-Xz-E87J40EU/SuPuDR9WsFI/AAAAAAAACLY/EsVib2C6tI4/s200/PA250008%255B3%255D" width="200" /></a></div>
ഒരു നാടന് ചെമ്പരത്തിച്ചെടി. രണ്ടു തരം പൂക്കള്. പലയിടത്തും വെള്ള ചെമ്പരത്തി റോസ് ചെമ്പരത്തിയായി മാറി കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇതു് അതല്ല, നല്ല നാടന് ചുവന്ന ചെമ്പരത്തിയും നാടന് ക്രീം ചെമ്പരത്തിയും. ആംഗ്ലോ ഇന്ത്യന് അഛനും നാടന് അമ്മക്കും ഉണ്ടായ മക്കള് പോലെ. സംഭവം, റോഡിനപ്പുറത്തെ വീട്ടില് ചുവപ്പും എന്റെ വീട്ടില് ക്രീമും ഉണ്ട്. എന്നാലും ഇത്ര അകലേ നിന്നുകൊണ്ട് ഇവരിതെങ്ങിനെ സാധിച്ചെടുത്തു! അക്കരെയിക്കരെ നിന്നിട്ടാശ തീരാതെ ഏതോ ഒന്നു റോഡ് മുറിച്ച് മതിലു ചാടി കടന്നിരിക്കും. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ദാ മറ്റൊരു കള്ളക്കളി. ഇതു കണ്ടോ, ഒരു ഞെട്ടില് രണ്ട് മൊട്ടുകള്. വെറും ഇരട്ടകളല്ല, സയാമീസ് ഇരട്ടകള്. ഒരു ഞെട്ടില് വിടര്ന്ന പൂക്കളേപ്പോലെ എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. നാളെ കൊഴിഞ്ഞുപോവാനുള്ളതല്ലേ, ഓരോ പൂവിനും ഓരോ ഞെട്ടൊക്കെ കൊടുത്ത് ബുദ്ധിമുട്ടുന്നതെന്തിനാ? എളുപ്പപ്പണി, അല്ലാതെന്താ. ജാതിച്ചെടിയുടെ ഇടയില് ഒളിച്ചിരിക്കയായിരുന്നു. കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന മൊബൈല് കൊണ്ട് അപ്പോ ക്ലിക്കി ഞാന്.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8R9DNP-CKLrdI_dj98SaRQBk6iHoDVOaBs_SsLItz3Vs1uMsgjKFlLLHvkMByjIxh-VkW-WPJBC3rMFAmMEhCmezwSZXOjxJK4cc7pj0lGttbensMi2NhVgBm9loZmpMHQYKRrNeGUcE/s1600/WP_000073.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8R9DNP-CKLrdI_dj98SaRQBk6iHoDVOaBs_SsLItz3Vs1uMsgjKFlLLHvkMByjIxh-VkW-WPJBC3rMFAmMEhCmezwSZXOjxJK4cc7pj0lGttbensMi2NhVgBm9loZmpMHQYKRrNeGUcE/s400/WP_000073.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;">ഇനി പത്രഭാഷയില് പറഞ്ഞാല് ഒരു ഫയല് ചിത്രം. അതും കുറുമ്പിന്റെ തന്നെ. പപ്പായക്കകത്ത് കശുവണ്ടി പോലെ വിത്തുകള്. അപ്പുറത്തൊരു കശുമാവുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടും തമ്മില് കടുത്ത പ്രണയമായിരുന്നിരിക്കണം. </span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitd2-fu-o_r_ANWeuLfNRAU6lgan3JywbNBayV9vlNzh-3L7GNGGAss1yXrTGXskKctnR0BLrUQZJmIzAgq8kqyImWV1BZxhNzJfOTU4MtgRQSRUTntw5M9aUDK6Iolq6aQO_cU9OFZRI/s1600/IMG_1113.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitd2-fu-o_r_ANWeuLfNRAU6lgan3JywbNBayV9vlNzh-3L7GNGGAss1yXrTGXskKctnR0BLrUQZJmIzAgq8kqyImWV1BZxhNzJfOTU4MtgRQSRUTntw5M9aUDK6Iolq6aQO_cU9OFZRI/s400/IMG_1113.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
വിഷുവിനു ഇനിയുമുണ്ട് ഒന്നൊന്നരമാസം. പക്ഷേ നാട്ടില് പൂക്കാത്ത ഒരു കൊന്നപോലുമില്ല. എല്ലാ കൊന്നമരത്തിലും നിറയെ സ്വര്ണ്ണവര്ണ്ണമുള്ള പൂക്കള്. വിഷുവിങ്ങെത്താന് തിരക്കായോ എല്ലാര്ക്കും?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFonyr1QL2XNSvJ9ggHynxERqiHD34zOiXsAc3NCGkhhPo_V-QB7FUcnyAIRHGkkrU0B0ypNsVE0aZGODOfLJtc_0g5Zz5q2kF_iwNGxqLH4IjPnDSHdYpXAIdSPqZOACRFov8Pwp2zYM/s1600/P3250015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFonyr1QL2XNSvJ9ggHynxERqiHD34zOiXsAc3NCGkhhPo_V-QB7FUcnyAIRHGkkrU0B0ypNsVE0aZGODOfLJtc_0g5Zz5q2kF_iwNGxqLH4IjPnDSHdYpXAIdSPqZOACRFov8Pwp2zYM/s400/P3250015.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
വിഷുവിനു് വല്ലതും ബാക്കി കാണുമോ? “ നീ പൂ പൊട്ടിക്കുമ്പോള് ഒരിത്തിരി പൂ ഇലയില് പൊതിഞ്ഞു് വെള്ളം തളിച്ച് എനിക്കും കൂടി വച്ചേക്കണേ, അല്ലാ, അതു ഞാന് പറയേണ്ട കാര്യമില്ല, നീ ചെയ്യുമെന്നറിയാം” എന്നു പറഞ്ഞേല്പിക്കുന്നവര്ക്കു കൊടുക്കാന് ഒരിത്തിരി പൂ ബാക്കിയുണ്ടാവുമോ, ആവോ?<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br />
വാല്ക്കഷണം: ഫയല് ചിത്രമെന്നു വച്ചാല് എന്റെ പഴയ പോസ്റ്റുകളില് കൊടുത്തിരുന്ന ചിത്രം റീ പോസ്റ്റുന്നു എന്നര്ത്ഥം.<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7722728739315557681.post-46259724868057426512013-01-31T11:44:00.000+05:302013-01-31T11:44:23.387+05:30ഈ മനോഹര സന്ധ്യയില് ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഒരു പതിവു സായാഹ്നം. വെയില് മാഞ്ഞു. പടിഞ്ഞാറേ മാനം ചുവപ്പണിഞ്ഞു. കടലിനെ പുണരാന് വെമ്പുന്ന സൂര്യന്. പറവകള് കൂടണയാനുള്ള തിടുക്കത്തില്. നേര്ത്ത ഇളം കാറ്റ്. സന്ധ്യ എന്നും സുന്ദരിയാണ്. ഒരുപക്ഷേ പ്രഭാതത്തേക്കാള്.<br />
<br />
ഇത്രയേറെ സുന്ദരിയായ സന്ധ്യ. ആസ്വദിക്കാന് കുറച്ചേറെ മധുര മനോഹര പ്രണയ ഗാനങ്ങളും കൂടിയായാലോ. അതായിരുന്നു ഇന്നലത്തെ സന്ധ്യ. എഴുപതുകളിലേയും എണ്പതുകളിലേയും ഗാനങ്ങള്. പി ഭാസ്കരനും വയലാറും ദേവരാജനും ഗാനഗന്ധര്വ്വനും എസ് ജാനകിയുമൊക്കെ ചേര്ന്നൊരുക്കിയ, നമുക്കു സമ്മാനിച്ച ഒരുപിടി മലയാള മണമുള്ള മധുരഗാനങ്ങള്.<br />
<br />
സ്വയം ലയിച്ചുപോയ ഒന്നര മണിക്കൂര്. കൂടപ്പിറപ്പായ മടി മാറ്റിവച്ചു പോകാന് തോന്നിയ ആ നിമിഷത്തിനു നന്ദി . അല്ലെങ്കില് അതൊരു നഷ്ടമായേനേ.<br />
<br />
ചീനവലയിലെ, ആര്യങ്കാവില് താലികെട്ടി, ആയിരം പൂപ്പാലികയിലെ സിന്ദൂരമണിഞ്ഞ്, പാതിരാമണലില് ആദ്യരാത്രി ആഘോഷിക്കാന് കാമുകിയെ വിളിക്കുന്ന കാമുകനില് തുടങ്ങി, കാട്ടിലെ പാഴ്`മുളം തണ്ടില്നിന്നു് പാട്ടിന്റെ പാലാഴി തീര്ത്ത പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ വരവിനായ് കാത്തിരിക്കുന്ന കാമുകന്, മഞ്ഞണിപ്പൂനിലാവില് മഞ്ഞളരച്ചു് വച്ചു നീരാടി, താനേ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും ഉറക്കം വരാതെ താമരമെത്തയിലുരുണ്ടും കാമുകി.., കാത്തുസൂക്ഷിച്ചൊരു കസ്തൂരി മാമ്പഴം കാക്ക കൊത്തി പോയപ്പോഴും നര്മ്മം വിടാത്ത കാമുകന്. പ്രണയത്തിന്റെ, വിരഹത്തിന്റെ എത്രയെത്ര ഗാനങ്ങള്, എത്രയെത്ര ഭാവങ്ങള്!<br />
<br />
ഇന്നും മനസ്സില് നിറഞ്ഞു നിക്കുന്ന, എ എം രാജ, ജിക്കിയുടെ പെരിയാറേ, പെരിയാറേ,കൂടെവിടെ യിലെ ആടിവാ കാറ്റേ., ചിത്രയുടെ തമിഴ് പാട്ട് ഇദയനിലാ, മുഹമ്മദ് റാഫിയുടെയും ദാസേട്ടന്റേയും ഒന്നുരണ്ടു ഹിന്ദി പാട്ടുകള്, സാക്സഫോണില് വായിച്ച ഒരു ഹിന്ദി പ്രണയഗാനം (വാക്കുകള് മറന്നുപോയി). ശരിക്കും മറ്റൊരു ലോകത്തിലായപോലെ. സമയം പോയതറിഞ്ഞതേയില്ല.<br />
<br />
ആ തിയറ്ററിനു് ഉള്ക്കൊള്ളാന് കഴിയുന്നതിനേക്കാള് കൂടുതല് ആളുകള്. ഓരോ പാട്ട് കഴിയുമ്പോഴും നിറഞ്ഞ കയ്യടി. കയ്യടിക്കാതിരിക്കാന് കഴിയില്ല. അത്ര മനോഹരമായിരുന്നു. പാട്ടുകാര് അത്ര പേരുകേട്ടവരോ ഗംഭീരന്മാരോ ആയിട്ടല്ല, പക്ഷേ എന്താ പറയ്ആ, വല്ലാത്ത ഒരു അനുഭവമായിരുന്നു. എത്ര വറ്റിവരണ്ട മനസ്സിലും പ്രണയത്തിന്റെ നേര്ത്ത ഭാവം മുളപ്പിക്കാന് പോന്നതു്.<br />
<br />
ഇത്രയുമായിട്ടും സംഭവം എന്താണെന്നുപറഞ്ഞില്ലല്ലേ. ആകാശവാണിയുടെ ഉത്സവ് 2013 - സുവര്ണ്ണസ്മൃതി. തൃശ്ശൂര് റീജണല് തിയറ്ററില്. പതിവു് പ്രസംഗങ്ങളോ, കസര്ത്തുകളോ ഇല്ല. ചെറിയ ഒരു സ്വാഗതം മാത്രം.ആകാശവാണിയിലെ കലാകാരന്മാരായ ഗിരിജാ വര്മ്മ, അരൂര് പി കെ മനോഹരന്, ശ്രീരാം, സന്തോഷ്, എന്നിവര്. പിന്നെ ശിഖ പ്രഭാകര് എന്ന കൊച്ചു ഗായികയും. ജാഡകളൊന്നുമില്ല. ഡാന്സില്ല. പാടാന്പോകുന്ന പാട്ടിനെ പ്പറ്റി ഒന്നോ രണ്ടോ വാചകം, അതേ മൈക്ക് ഗായകനോ ഗായികക്കോ കൈമാറുന്നു, അവര് പാടുന്നു. സ്റ്റേജില് വന്നു, കണ്ണടയെടുത്തുവച്ചു്, പോക്കറ്റില് നിന്നു് നാലായി/എട്ടായി മടക്കിയ കടലാസെടുത്തു വച്ചിട്ടവര് പാടുന്നു. യാതൊരുവിധ ജാടകളുമില്ലാതെ. ഇഷ്ടം തോന്നിപ്പോകും.അല്ലെങ്കിലേ ആകാശവാണിയോടെനിക്കിത്തിരി പ്രേമമാണു് പണ്ടു മുതലേ..<br />
<br />
ഈ അടുത്ത കാലത്ത് കണ്ട ഏറ്റവും നല്ല പരിപാടി..<br />
<br />
ഇനിയുമുണ്ടായിരുന്നു പരിപാടികള്. ചവിട്ടുനാടകവും മോഹിനിയാട്ടവുമൊക്കെ. ചവിട്ട് നാടകം കാണാന് മോഹവുമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ വേണ്ടാ. ഏഴര കഴിഞ്ഞു. രാത്രിയിലെ തൃശ്ശൂരിനെ എനിക്കറിയില്ല. ഞാന് തനിച്ചല്ലേ... ഒരു പ്രണയഗാനവും മൂളി ഞാന് നടന്നു.<br />
<br />
എഴുത്തുകാരി.<br />
<br /></div>
Typist | എഴുത്തുകാരിhttp://www.blogger.com/profile/17238541191383667966noreply@blogger.com19